Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2020

ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΑΒΟΥΡΛΗΣ "ΑΤΙΤΛΟ"

Alex Webb. Greece, 2003




Τις μικρές ώρες σεριανάνε στο μυαλό μου
Βεδουίνοι νομάδες ταξιδευτές
της θαλάσσης
της ερήμου
μυθικά αναδύονται μυρουδιές
σπάνιων φυτών γιουσούρων
δέντρων του Παραδείσου
Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες κρυμμένοι
στις βαριές κουρτίνες των ουρανών
ανείπωτοι
παράφοροι
μια μυστική χαρούμενη
και λυπημένη μαζί συνωμοσία
καθρεφτίζονται στο γαλάζιο κύμα
Κι έχει απόψε ο ασύρματος χαλάσει
έχουν τα σήματα σιγήσει
βραχνή η συχνότητα
γέμισε καιρικά
Μακραίνουμε έτσι απ την πατρίδα
απ τους δικούς μας
απ τον κόσμο
απο σένα αγαπημένη
Έχω στο χέρι μια Μποτίλια ουίσκι άδεια
και περιφέρομαι χαμένος
λησμονημένος
Με ένα σωρό αναμνήσεις
κι ένα σωρό κενά μνήμης
-φίλους τοποθεσίες κορίτσια γλέντια-
Ψάχνω των οριζόντων τα θολά τοπία
τις γραμμές
Στο παλμογράφο μου έχω βάλει
φίλους Ασυρματιστές
-τα ηλεκτρομαγνητικά που μας ενώνουν-
τους προσκυνάω
με των κωδίκων μας τη γλώσσα μυστικά
φορτωμένος αμέτρητες ημέρες μπάρκου
και των προγόνων τις ευχές
Χρονιάρες μέρες ήρθαν
φύγαν πάνε καλιά τους
κι εμείς ταμένοι
στου Ωρίωνα το φως μας τρέφεις
μάνα θάλασσα
τρεφόμαστε και κλαίμε
Τα σύνορα σου αδιάβατα
λεύτερα τα περπατάμε εμείς
καβάλα στων κυμάτων σου τις πλάτες
Μήτε αέρηδες μήτε φουρτούνες
μας κάνουν ζάφτι
Γίναμε αέρηδες τρανοί
θύελλες γίναμε
σκλήρυνε το μέσα κι η ματιά μας
Κι όταν πατούν τα πόδια μας γερά στη γης
κάτι μας λείπει
Σαν κάποιος έκρυψε το φως
μας έκοψε το οξυγόνο
Κι έρχεται μια λιγοθυμιά
πώς έρχεται απ την ξηρά ο βρωμερός αέρας
Τις μικρές ώρες σαν σταματούν
οι νομάδες της ερήμου να ξεδιψάσουν
τα υποστατικά τους να ταΐσουν
στο γλυκοχάραμα πάλι ξεκινούν
τότες θυμάμαι
ξεκινά κι η δική μου σκέψη
Σαν βεδουίνος να μαζέψω το κορμί
τις σκέψεις να μαζέψω στο μυαλό
κι αντικριστά σου να σταθώ Θεέ
βοηθά με να προχωρήσει η μέρα
κι εγώ μαζί της
κι ας ξέχασα προς ώρας ποιος είμαι
πως βρέθηκε εδώ που πάω
Βόηθα με να βάλω στη ζωή πορεία πάλι
να βρω το χάρτη
να τον σημαδέψω
Κουράστηκα ν αποστάσω θέλω
όνειρα της μπουνάτσας σου να κάμω
Μια ώρα αρχύτερα στο σπίτι να βρεθώ
κι ας μην ξαναδώ τις χάρες σου κυρά μου Θάλασσα
κι ας μην μου τραγουδήσεις άλλο
κείνα τα όμορφα τραγούδια
με των πουλιών τη γλώσσα
με των γλάρων
Άλλη αγάπη θε να βρω
κι εσένανε να σε ξεχάσω

'Ανδρεας Δαβουρλής
07 ιαν 2020

Φωτό/ internet






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου