ΑΝΝΑ ΓΕΩΡΓΑΛΗ "Ατιτλο"

Τα παιδικά μας σπίτια
είναι ο τόπος που γυρνάμε πάντα τα Χριστούγεννα,
ένα σεντούκι θησαυρού με μνήμες
που ανοίγουν διάπλατα να μας καλοδεχτούν,
έχουν μια δική τους θελκτική αύρα
γεύσεις από μαγειρέμενα φαγητά
και μυρωδιές καθαριότητας,
λεβάντα και λεμόνι,
μνήμες από παραμύθια που πιστέψαμε
κι όνειρα που χτίσαμε
με τρεχαλητά και παιχνίδια,
εικόνες από ανθρώπους που έφυγαν για πάντα,
ευκαιρίες που χαραμίστηκαν
κι εύχεσαι να σου δινόταν ξανά..
Ξαπλώνω στο παιδικό μου κρεβάτι
κι αισθάνομαι να μ'ακουμπάει
ζεστό το χέρι της μάνας
-να κοιμάσαι γλυκά τα βράδια
αλλιώς σου κλέβουν τα όνειρα σου-
ακούω ξανά να μου λέει,
παίζω με τα σπασμένα παιχνίδια μου
μια απόδραση δίχως να ντρέπομαι.
Το παιδικό μου σπίτι
έρημο και σκοτεινό
σαν ν'ακούω την καρδιά του
να χτυπά λυπημένα
μα αντέχει να στέκει πάντα εκεί
μια δύναμη που κουβαλάω όπου πάω
μου μιλάει για όσα αγάπησα
κι αυτό κάνει τον κόσμο μου
να φαντάζει καλύτερος....


~ Άννα Γεωργαλή ~