ΟΡΤΥΓΙΑ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΛΕΥΚΟΥ

Ένα οδοιπορικό στο μικρό νησί όπως συνηθίζουν να το λένε οι ντόπιοι.

Η Ορτυγία (ιτ. Ortigia) σήμερα είναι νησίδα μόλις λίγα μέτρα μπροστά στην ακτή της Σικελίας, αλλά στην αρχαιότητα ήταν το κέντρο της αρχαίας πόλης των Συρακουσών. Έχει έκταση περίπου ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου και περίπου 4.000 κατοίκους.

Έχει πάρει το όνομα της αρχαίας ονομασίας της νήσου Δήλου στο Αιγαίο πέλαγος, στην Ελλάδα, όπου γεννήθηκαν τα παιδιά της Λητούς, ο Απόλλων και η Άρτεμις. 

(Βικιπαίδεια), (Wikipedia)

(http://16marianti16.blogspot.com/2015/12/bl),

(https://touristportalel.eu-gb.mybluemix.net/), (https://travelscrapbookgr.wordpress.com/),

Το νησί Ορτυγία είναι η πραγματική «καρδιά» των  αρχαίων  Συρακουσών. Δεν έμειναν εκεί τόσα πολλά αρχαιολογικά μνημεία, επειδή η περιοχή του νησιού χτίστηκε αρκετές φορές από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων, αλλά είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να περπατήσει για να δει τα αξιοθέατα της πόλης

Η Ortigia είναι ένα μικρό νησί το οποίο αποτελεί το ιστορικό κέντρο της πόλης των Συρακουσών της Σικελίας

Το νησί, γνωστό και ως Città Vecchia (Παλιά Πόλη), περιέχει πολλά ιστορικά μνημεία

Στην πόλη υπάρχουν δύο λιμάνια, το μικρό και το μεγάλο (Porto Piccolo, Porto Grande).

5Περνώντας μάλιστα τη γέφυρα Umbertino (που συνδέει με την ηπειρωτική χώρα) θα βρεθείς στο νησάκι της Ορτυγίας, όπου σύμφωνα με τον Όμηρο και την Οδύσσεια η Καλυψώ κρατούσε φυλακισμένο τον μυθικό βασιλιά της Ιθάκης.

Τα λιμάνια επικοινωνούν με ένα κανάλι που χωρίζει το νησί της Ορτυγία από την υπόλοιπη πόλη. 

Το όνομα προέρχεται από τον αρχαίο ελληνικό ορθότυπο (τυφυξ), που σημαίνει «ορτύκι». Ο Ομηρικός Ύμνος στον Δηλιανό Απόλλωνα αναφέρει ότι  η θεά Λητώ σταμάτησε  στην Ορτυγία για να γεννήσει την Άρτεμη . Στη συνέχεια, η Άρτεμις βοήθησε τη Λητώ να πάει στο  νησί της Δήλου , όπου εκεί γεννήθηκε ο Απόλλωνας. 

Άλλες αρχαίες πηγές δηλώνουν ότι τα δίδυμα γεννήθηκαν στον ίδιο τόπο - είτε η Δήλος είτε η Ορθτία - αλλά η Ορτυγία, σύμφωνα με το Στράβο (Βιβλ. 14, 1.20) ήταν ένα παλιό όνομα της Δήλου. Περαιτέρω, υπήρχαν ίσως και άλλες μισές τοποθεσίες που ονομάζονταν Ortygia, έτσι ώστε η αναγνώριση να είναι αβέβαιη. Λέγεται επίσης ότι η Αστερία , η αδελφή της  Λητώ , μεταμορφώθηκε σε ορτύκι (Ortux), έπεσε στη θάλασσα και μεταμορφώθηκε στο νησί της Ορτυγίας. 

Ο ναός του Απόλλωνα, που είναι ο παλαιότερος των Συρακουσών. 

Ο Ναός του Απόλλωνα στην Ορτυγία είναι αρχαίος Ελληνικός ναός στις Συρακούσες της Σικελίας. Βρίσκεται κτισμένος στην είσοδο της αρχαίας πόλης Ορτυγία.

Η κατασκευή του ανάγεται στο 570 π.Χ. περίπου. Είναι ο αρχαιότερος γνωστός ναός μεγάλου μεγέθους στη Σικελία. Συγκαταλέγεται στους αρχαιότερους μεγάλους δωρικούς περίπτερους ναούς της Μεγάλης Ελλάδας και σύγχρονος των ναών της Κέρκυρας.

Το κρηπίδωμα της εισόδου ανακατασκευάστηκε στους μεταγενέστερους χρόνους, και από μια κολυμπήθρα που βρίσκεται υποθέτουμε ότι στα χρόνια του Βυζαντίου είχε μετατραπεί σε χριστιανική εκκλησία. Αργότερα μετατράπηκε σε τζαμί από τους Άραβες, και ξανά έγινε χριστιανική εκκλησία του Αγίου Σαλβατόρε. —

Αργότερα ερήμωσε και κατέπεσε η οροφή και όλο το κτίριο, ενώ τα υλικά της λεηλατήθηκαν για να χρησιμοποιηθούν για άλλα κτίρια. Σήμερα σώζεται μόνη η μυτερή αψίδα της εισόδου και μερικά ερείπια. Ανακαλύφθηκε το 1860 και ανασκάφτηκε από αρχαιολόγους το 1939 ως το 1942

Ο ναός είχε αρχικά μήκος 58,10 μ και πλάτος 24,50 μέτρα. Είχε έξι κίονες στις μικρές πλευρές και 17 κίονες στις μεγάλες. Ο σηκός είναι μεγάλος και διαιρείται σε τρία κλίτη από δύο κιονοστοιχίες. 

Οι κίονες της περίστασης είναι μονολιθικοί και είναι στημένοι σε μικρές αποστάσεις ο ένας από τον άλλο. Έχουν ρηχά αυλάκια, ενώ τους λείπει η χαρακτηριστική ένταση. Ήταν διακοσμημένοι και πολύχρωμα ψηφιδωτά, από τα οποία σώζονται μικρά ευρήματα που φιλοξενούνται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πάολο Όρσι. 

Η Ορτυγία, που ήταν ένα νησί λίγο έξω από την ακτή, μετατράπηκε εύκολα σε φυσικό φρούριο με λιμάνια και ήταν αρκετά μεγάλο ώστε να μπορεί να κρατήσει σημαντικό πληθυσμό στην αρχαιότητα. Επομένως, η ιστορία της Ορτυγίας είναι συνώνυμη με την πρώιμη ιστορία των Συρακουσών. 

Η Ορτυγία βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της Συρακουσών και διαχωρίζεται από το στενό κανάλι. Δύο γέφυρες συνδέουν το νησί με την ηπειρωτική Σικελία. Το νησί είναι ένα εξαιρετικά δημοφιλές μέρος για τουρισμό, ψώνια, διασκέδαση και επίσης μια κατοικημένη περιοχή. 

Η πλατεία του Αρχιμήδη, ο οποίος ήταν αγαπημένος των Συρακουσίων

Η πλατεία του Αρχιμήδη έχει διάφορα εντυπωσιακά παλάτια που την περιβάλλουν.

Η πλατεία του Αρχιμήδη Στο κέντρο της βρίσκεται η κρήνη της Αρτέμιδας (ένα πολύ ωραίο συντριβάνι), που είναι έργο του Τζούλιο Μοσκέτι. 

Πλατεία Ντουόμο

Ο σεισμός του 1693 κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος του νησιού, το οποίο αργότερα ανοικοδομήθηκε στο μπαρόκ στυλ. 

Στην Piazza Duomo της Ορτυγίας, βρίσκεται και ο καθεδρικός Ναός των Συρακουσών ο οποίος στεγάζεται σε ένα επιβλητικό κτίριο. 

Καθεδρικός Ναός των Συρκαουσών και Piazza Duomo. Ο καθεδρικός ναός των Συρακουσών, το Duomo, χτίστηκε τον 7ο αιώνα με μετατροπή του ναού της Αθηνάς που βρισκόταν εκεί. Η γοητεία του καθεδρικού ναού της Συρακουσών, όπως και πολλά άλλα ορόσημα της Σικελίας, είναι η εξέλιξή του που δείχνει τις διάφορες περιόδους και κυβερνήτες του νησιού. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές σε αυτό το κτίριο - ένας ολόκληρος εξωτερικός τοίχος σχηματίζεται από τις δωρικές κίονες του  αρχαίου Ναού  της Αθηνάς

Χαρακτηρισμένο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς από την Unesco, μιας και είναι χτισμένος πάνω στα θεμέλια αρχαίου ελληνικού ναού που υπήρχε στην περιοχή. 

Ο καθεδρικός ναός χτίστηκε γύρω από τον ναό, ενσωματώνοντας τις κίονες του, στον έβδομο αιώνα και επειδή παραμένουν ορατοί, ο καθεδρικός ναός ονομάστηκε Santa Maria delle Colonne. Αυτοί οι δωρικοί κίονες απέναντι στη Via Minerva έρχονται σε αντίθεση με το μπαρόκ μέτωπο, τα μεγάλα σκαλοπάτια που οδηγούν σε αυτό και τα αγάλματα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου από τη Μαραμπτητή που βλέπουν στην Πιάτσα Ντουόμο. Τόσο απέξω όσο και από μέσα θα δείτε τους τεράστιους δωρικούς κίονες του αρχαίου ναού που κάποτε στήριζαν το κλίτος

Ο κεντρικός ναός ανυψώθηκε και ολόκληρο το κτίριο αντιστράφηκε, μετακινώντας την είσοδο προς τη δυτική πλευρά, ανάμεσα σε δύο αρχαίες στήλες που εξακολουθούν να είναι ορατές. Μετά τον σεισμό του 1693, ο Andrea Palma δημιούργησε μια ζωηρή μπαρόκ πρόσοψη και μια στοά με εξαιρετικά μετατραπείσες στήλες.Σε αυτόν το δωρικό ναό στη συνέχεια έφτιαξαν μία μπαρόκ πρόσοψη και έβαλαν αγάλματα αγίων και το άγαλμα της Παναγίας του Πιλάρ, στην οποία είναι αφιερωμένος ο ναός. Ο ναός αυτός, όπως καταλαβαίνετε, είναι ο μόνος ναός του κόσμου που από αρχαίος έγινε χριστιανικός καθεδρικός.

Η πλατεία του καθεδρικού ναού είναι το κύριο αξιοθέατο. 

 

Η γοητεία της Ortigia είναι επίσης το μείγμα των στυλ: ελληνικό και μπαρόκ, αλλά και ρωμαϊκό, μεσαιωνικό και νορμανδικό

Η πρόσοψη και τα άλλα κτίρια που περιβάλλουν την πλατεία γεννιούνται από τον 17ο έως τον 18ο αιώνα. Περιλαμβάνουν το Επισκοπικό Παλάτι, η εκκλησία του Santa Lucia alla Badia(1695-1703), Palazzo Beneventano del Bosco, και το Municipio (Δημαρχείο). 

 Αγία Λουκία από το 2015 ο καθεδρικός ναός κατέχει διάφορα κειμήλια της Αγίας Λουκίας, προστάτιδας της πόλης —

Προς το Μεγάλο Λιμάνι η φημισμένη κρήνη της Αρετούσας, περιτριγυρισμένη από παπύρους μέσα στο νερό. 

Σύμφωνα με το μύθο, η Αρετούσα, νύμφη της θεάς Άρτεμης για να γλυτώσει από το κυνήγι του Αλφειού, γιου του Ωκεανού, έπεσε μέσα στη θάλασσα, διάσχισε το Ιόνιο πέλαγος και έφτασε στη Σικελία για να μεταμορφωθεί σε πηγή. Ο Αλφειός μεταμορφώθηκε σε ισχυρό υποθαλάσσιο ποταμό (θαλάσσιο ρεύμα), την ορμητικότητα του οποίου δεν μπόρεσε να εμποδίσει ούτε ο Αδρίας (Αδριατικό πέλαγος), ώστε να ενώσει τα ύδατά του με εκείνα της πηγής της Αρέθουσας. Αποτελεί αρχαιοελληνική συνειρμική ιδεατή ανθρωπόμορφη παράδοση της «ένωσης» των γλυκέων υδάτων ποταμών και πηγών που ρέουν στη θάλασσα (δια της Μεσογείου).

Η πηγή της Αρέθουσας και ο ποταμός Fiume Freddo στην επαρχία της Κατάνια είναι τα μόνα δύο μέρη στην Ευρώπη όπου ο παπύρος μεγαλώνει.

 

Η Κρήνη της Αρέθουσας ( Ιταλικά : Fonte Aretusa ) είναι μια φυσική βρύση στο νησί Ortygia. 

Άγαλμα από χαλκό της Αρέθουσας και του Αλφειού.

Στην άκρη των Συρακουσών βρίσκεται το Κάστρο Μανιάτσε, που χτίστηκε ως οχυρό για τον έλεγχο του λιμανιού και της πόλης. Το κάστρο χτίστηκε για πρώτη φορά το 1038 μΧ. από τον Βυζαντινό στρατηγό Γιώργο Μανιάκη, που απελευθέρωσε την πόλη από τους Άραβες. 

Αργότερα, ο βασιλιάς της Σικελίας Φρειδερίκος ο Β΄ της Σουηδίας έφερε αρχιτέκτονες και του έδωσε την τελική του μορφή το 1240 μΧ. περίπου. Το κάστρο χρησίμευσε ανά τους αιώνες ως κατοικία για πολλές βασίλισσες της Σικελίας και ως φυλακή.

 Η γέφυρα Ponte Nuovo

 Η Ορτυγία από τις Συρακούσες

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ -ΚΕΙΜΕΝΑ : ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΛΕΥΚΟΥ