ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΡΑΓΙΟΥΔΑΚΗ ( Λυκαία Ιεροφίλη ) "Έρωτας σε σέπια!"

Στάθηκες πάνω απ' το κάδρο με την παλιά φωτογραφία.
Στα βλέφαρά σου δυο δίδυμες αράχνες
'πλεξαν επιδέξια τον ιστό τους..
"Όμορφη που είν' η βροχή"!
μου ψιθύρισες, μ' άηχες λέξεις- λεκέδες-
στο άσπρο σου πουκάμισο
Τα παγωμένα χέρια σου, τρύπωσαν στις ζεστές
μου μασχάλες.
Στα βλέφαρά σου, πετάριζε η λησμονιά μ' έναν
Κλώνο δεντρολίβανου στα δόντια.
Ποια Μαρία..
Ποια Ειρήνη..
Ποια Μυρτώ..
νανούρισε τον ύπνο σου;
Τυλιξες τα χέρια σου στο λαιμό μου
κι ένα σμήνος τροπικά πουλιά, φώλιασαν στα κόκκινα μαλλιά μου
Γέμισαν τ' αυλάκια νερό και σώμα η απουσία.
Να σου κρατώ το χέρι
Να φυλάω, του ύπνου σου, τις μικρές ρυτίδες.
Να φέγγω στου έρωτά σου τις στροφές
Να φρύγω στου φιλιού σου το λιόγερμα
Κερί, να λιγώνω στης νύχτας το μίσεμα..
Μα να σ' αγαπώ!
Να σ' αγαπώ...
Μέχρι, τα άσπρα μαλλιά μας
ν' αγγίξουν το πάτωμα, αράχνης υλικό!
Ουσία της γης!
Να σ' αγαπώ!
Μέχρι η μέρα μας να γευτεί την Δύση.
Ήσυχα να ταξιδέψουμε μαζί-πίσω- στου κάδρου την σέπια!
Μέχρι να γίνουμε παλιά φωτογραφία!
Να σ' αγαπώ..
Και να σ' αγαπώ...
Σ' αγαπώ!

ΛΥΚΑΙΑ ΙΕΡΟΦΙΛΗ
( φώτο διαδικτύου)