ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ " Κολομπίνα δίχως μάσκα "

Ουμβέρτος Αργυρός -Κολομπίνα

Δεν είναι ο πανούργος υπηρέτης της ατελλανής φάρσας Αρλεκίνο που ντύνεται μασκαράς και κρύβεται σαν μικρός διάβολος πίσω από την πολύχρωμη μάσκα του κιθαρωδού Πολτσινέλλου.

Ούτε ο φοβισμένος δειλός στρατιώτης Καπιτάνο που μ' ένα ρόπαλο στο χέρι δίνει στον εαυτό του κάποιον ισχυρό τίτλο, όπως « Ματαμόρο της οργής κόντρα στον Πιερότο της Σελήνης ».

Είναι η εξαιρετικά μικρόσωμη Κολομπίνα αστραπής που εμποδίζει την φυγή από τον ερωτιάρη και ξεδοντιάρη γέρο. Τον σαλτιμπάγκο βενετσιάνο με τα τεράστια μουστάκια και την καμπουρωτή μύτη εν ονόματι Πανταλόνε. 

Κολομπίνα ! Γλυκό όνομα που υποδέχεται τη φοβερή εκείνη αποκριά σαν μια αποκάλυψη Κολομπίνας άλλης από εκείνη που ήξερα ως τότε την αξέχαστη εκείνη νύχτα της κομπίνας. 

Την αποκαλούν « Τρελή Κολομπίνα της ποίησης ή της ζωγραφικής στην απόκοσμη λάμψη του έρωτα που αιωρείται στον αέρα.» Είναι φτιαγμένη από τον κολομπίνιο χορό της γέννησης, χοροπηδάει κάτω από τον ήλιο όπως ο κορυδαλλός, τραβά την καραμπίνα σε κάθε ρεμπεσκέ, πίνει σε κολονάτο ποτήρι κρασί τη νύχτα και χορεύει σε καραμπινάτες πίστες ευτυχίας. 

Κολομπίνα γιορτινή - απέραντη Ροζέττα της καρδιάς - ζωντανό χρονικό με το ντόμινο μιας εποχής. Βασίλισσα της Αποκριάς σε γκροτέσκο πίνακα του Ιερώνυμου Μπος αποτελείς πηγή έμπνευσης του τρελού καρναβαλιού. 

Λικνίζεσαι κυλιόμενη σε μια νότα αισθησιακή, κουλουριάζεσαι κάτω από τα πόδια σου σε μια ατμόσφαιρα αινιγματική και κρύβεις γλυκόπικρα συναισθήματα σε μια αίσθηση ιστορική μέσα στους αιώνες. 

Αυτή η Κολομπίνα ενός μύθου - πάντα στα όρια της ιταλικής αναγέννησης - θα μπορούσε να είναι η ανεξάντλητη vis comica στην Κομμέντια ντέλ Άρτε, η σερενάτα μάσκας με μορφή γάτας στην Ντόνα Λουτσία, η παθιασμένη Ιζαμπέλλα στο ρόλο της innamorata. 

Κολομπίνα γοητευτική θεατρίνα στην ανυψωμένη πλατφόρμα της σκηνής, πονηρή σαν διάφανη λαγνεία μ' ένα πρόστυχο μακιγιάζ που λιώνει, ακροβατική σαν κινούμενη μαριονέτα μ' ένα φιλί που καίει τον αγαπημένο Αρλεκίνο της φωτιάς. 

Κολομπίνα ξυπόλυτη χορεύτρια στο ρυθμό του βαλς παίρνεις το στέμμα της δούκισσας σαν Κροταλλίδα, τυλιγμένη από σερπαντίνες και ομπρελίνα σε πάρτι μασκέ, με αποκριάτικα χαμόγελα και σχισμένα φουστάνια σε μια μασκαρεμένη χώρα των κομφετί των βεγγαλικών. 

Μια Κολομπίνα μάσκα μισού προσώπου μυστική, παράξενη και ανεξήγητη σφυρίζοντας τον παλιό γνώριμο σκοπό του μαγικού παιχνιδιού. 

Μια παλιά σκονισμένη Κολομπίνα από τους εξωφρενικούς ελιγμούς της Αρλενικιάδας στην αξέχαστη εκείνη μέθη της αποκριάς. 

Μήπως η Κολομπίνα με κοιτάζει κάπου επίμονα ; 

Μήπως τελικά είναι θλιμμένη ; 

Μήπως τελικά είναι όλα αυτά μαζί ; 

Αλλά για μισό λεπτό... Μήπως αυτή η Κολομπίνα μας θυμίζει κάτι από το καρναβάλι της ζωής ;

Χρήστος Αθανασίου

Aπόφοιτος της Βαρβακείου Σχολής. Kάτοχος πτυχίων Υποκριτικής Θεάτρου – Κινηματογράφου του Υπουργείου Παιδείας και Υπουργείου Πολιτισμού καθώς και τίτλων Μεταπτυχιακών Σπουδών και Σεμιναρίων Υποκριτικής, Σωματικού Θεάτρου, Δημιουργίας Θεατρικού Λόγου, Κορυφωμένης και Επεισοδιακής Δραματικής Δομής - Γραφής και Σημειολογίας προς την παραστασιολογία, ως επιστήμη που αναλύει σε βάθος φαινόμενα της θεατρικής πράξεως. Ακροατής – Φοιτητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Αθηνών.

Συγγραφικό έργο:

«Λογοτεχνικές Αστραπές» 

«Όταν ο ηλεκτρικός σπινθήρας φωτίζει την ζωή και το όνειρο»

«Aφιερώματα στους ταξιδευτές της υποκριτικής τέχνης» ( Υπό έκδοση )

«Η Δραματική αλήθεια και το κωμικό αθώο των Ελλήνων Ηθοποιών»

«Μίμηση Πράξεως στην 7η Τέχνη του Ουρανού»

[Επεξήγηση: Aφιερώματα των εκλιπόντων Ηθοποιών από τα τέλη του 19 ου αιώνα μέχρι σήμερα σε λογοτεχνική μορφή]