Αshley Μackenzie art |
από του μάρμαρου το μάγουλο
σηκώνεται το πέπλο του
χαμόγελου σου
κι ανασύρεται μια μνήμη
της αιωνιότητας.
Πριν από τη διάψευση
των χρόνων,
από μια λησμονιά,
πιο βαθιά ακόμα
κι απ τη θάλασσα,
αποπλανιέσαι.
Σε εξαπατά η λήθη
κι απερίφραστα
μιλάς για την αθανασία,
κι ένα χωματένιο φιλί
σε υψώνει στην περηφάνια,
στις κορυφές τού ακμαίου σου
έρωτα,
στην παροικία
τού απόλυτου ηγέτη.
Ω, κορμί των Κυκλάδων,
τ αγάλματα στέκουν
με το βλέμμα στραμμένο
στην ανθρώπινη ανάγκη,
ασάλευτα στη χρεία
των καιρών,
αταλάντευτα όμορφα
στη φθορά,
νεύσε
στ αείμνηστα πάθη
να μην σιγήσουν
και να πνιγούν
στα εσώψυχα πέλαγα,
δώσε το σήμα
ν αποδοθούν οι τιμές
στην ιέρεια αγάπη
κι ύστερα αποκοιμήσου ξανά
στο χέρι του ποιητή
κι αφέσου να σε αναστήσει
η ψυχή του.
Κάθε που θα θρηνεί
για τη γυναίκα που αρνήθηκε,
για τον άντρα που στοίχειωσε,
πάντα στην πρώτη του λέξη
θα υπογράφει
τον παγκόσμιο έρωτα.
ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου