ΕΣΠΕΡΟΣ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΟΙ ΑΞΙΕΣ

Ισότητα,ελευθερία,δημοκρατία,δικαιοσύνη
αγαπημένες μου πολυτάραχες αξίες μου
αιώνια δίψα των ηλιαχτίδων πάνω στη γη
ηχείτε ως καμπάνες επιστράτευσης
και την ψυχή μου άγρυπνη κρατάτε
Αχ λύτρωση!!αναφωνείτε
αργυρωμένες με το αίμα τόσων και τόσων
που εκτελέστηκαν
που βασανίστηκαν
που φυλακίστηκαν
που εξαφανίστηκαν
γιατί είχαν το ύψος
στα χείλη σας κρασί να πίνουν
και αξιοπρέπεια για το αύριο να ζητήσουν
Η ελπίδα τους όμως έγινε άχυρο
σε βορινούς τόπους
που οργίαζαν περίτεχνα οι αυταπάτες
όταν το άρμα του στέμματος
του ολοκληρωτισμού ρίζωνε και ριγούσε
σε όλα τα φαράγγια και τις βίγλες
που το υνί ιρίδιζε
Ξένοι τρόποι και από αριστερά και από δεξιά
χλώμιασαν το φεγγάρι στα μάτια τους
χώμα δεν υπήρχε πια να τους σκεπάσει
Αγαπημένες μου αξίες πως να σας αρνηθώ
εγώ και άλλοι πολλοί λευκό πανί
Μάταιο!!άλλο δρόμο δε θωρώ
Τι κι αν καινούριο κόσμο-μου είπαν -θα βρω
Με νέους τρόπους οι κομισάριοι το χορτάρι αφανίζουν
και κάννες το νήμα της ζωής δεν ορίζουν
οι εχθροί ντυμένες Παναγίες
κι ο θάνατος ποτέ σε χαρτί δε θα γραφεί
Όμως δύσκολη πια σιωπή μου
στο χαρτί σπαρταράει η ταραχή μου
Άλλωστε τι άλλο μας μένει
μέσα από τους ηττημένους
ανθίζουν οι στόχοι
και γράφεται η ιστορία!!

✽  ✽  ✽  ✽  ✽  ✽

ΑΝΑΤΑΣΗ

Πήραμε τον ήλιο στο μπόι μας
Καυχηθήκαμε για την ύπαρξη μας
πάνω στα κύματα του καλοκαιριού
Για να λυτρώσουμε κάποια όνειρα μας
με ντύμα αλμυρού νερού
μέσα από τις θάλασσες που αγαπήσαμε
μέσα από τις θάλασσες που γέννησαν τις επιθυμίες μας
Κι αφού αναστενάξαμε και παφλάσαμε
μετρώντας όσο το δυνατόν περισσότερα αστέρια
στους ήμερους ουρανούς του Αυγούστου
κινήσαμε ήρεμοι στον ίδιο δρόμο
γεμάτοι υπερβάσεις
βλαστοί της νεανικότητας μας
που ποτέ δεν ξεριζώθηκαν από την ψυχή μας
καρποί πλασμένοι από ερωτοτράγουδα
και γλυκόλογα που δειπνούν με τον εαυτό μας
για να μας σύρουν στον κόσμο της ελπίδας
μέσα από τον παράλογο και ανορθόδοξο
αγέρα που αρθρώνει όλη την οικουμένη μας
Τι κι αν η ματαιοδοξία μας στις πλάτες μας
ντυμένη με στεγνά ρούχα
εμείς δεν θ' αρνηθούμε ποτέ την παιδικότητας μας
δεν θ' αρνηθούμε ποτέ το χαμόγελό μας
θα πάμε κόντρα στους Καλιγούλες των εποχών μας