Σεπτέμβριος κι η θάλασσα *κρατάει ακόμα γλύκα
και τα βουνά τον στεναγμό * για μια Θεά βροχή .
Αγάπη που σε μύρωσα * στου έρωτα τα δίχτυα
κράτησε την ανάσα μου * σαν δρόσο πρωινή .
Κι εγώ θα ΄ρθω στο σπίτι σου * την ώρα που βραδιάζει
με το μαβί σακάκι μου * στους ώμους μου ριχτό .
Σαν ήλιος που στην δύση του * το όνειρο σκεπάζει
να μην το κλέψει η νυχτιά * μ΄ ένα της ξωτικό .
Και σαν παρθούν τα κάστρα μας * θα πούμε του Σεπτέμβρη
ν΄ ανοίξει τις ημέρες του * σε κύκλο μυστικό .
Να έρθει το Φθινόπωρο * σαν μαγεμένο ξέφτι
να ξετυλίξει τα φιλιά * σαν φύλλα σε χορό ....
Σεπτέμβριος και τ΄ όνειρο * την αστραπή κρατάει
σε κάποιο άσπρο σύννεφο * ψηλά στον ουρανό .
Την πρώτη μας επέτειο * κοιτάει και γελάει
και μ΄ αεράκι απαλό * στέλνει χαιρετισμό !...
Νίκος Δημογκότσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου