Σε μια αμμουδιά ξενύχτησα ,
σε μια αόρατη ακρογιαλιά του φεγγαριού
λυτρωτική νύχτα δώρο αγάπης παλιάς.
Ξενύχτησα ελπίζοντας να ξαναβρώ
τις κόχες των ματιών που χάθηκαν.
Ψυχή που ξαγρυπνά ,
που συνεχίζει να πονά
για τα κομμάτια της ζωής που απαρνήθηκε.
Σε μια αμμουδιά του φεγγαριού
ντυμένη με χίλια χρώματα
ακουμπισμένος ακόμα περιμένω
αφουγκράζομαι το κύμα που ψίθυρους αφήνει,
που το σώμα μου γλύφει
και διαβρώνει γλυκά
τις διαδρομές των συναισθημάτων μου.
Απολίθωμα στην άκρη που αγνατεύει
μέσα στη θάλασσα του φεγγαριού
μήπως και φανούν οι υποσχέσεις που δόθηκαν
και στο τέλος έγιναν κατάφορτες ύβρεις.
Φεγγάρι λειψό
που γέμισε πληγές
το λίθινο κορμί μου
και παρέδωσε τη σκέψη μου
στην απόκοσμη και σκοτεινή αθέατη άκρη του...
Carpe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου