ΝΙΚΗ ΡΕΠΑΝΗ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Τα όνειρά μου 

Μάζεψα σ' έναν σάκο τα όνειρά μου
και τα έδωσα στον Πανδαμάτορα Χρόνο. 
Εκείνος τα ξεχώρισε,
όσα ήταν παλιά, χιλιομπαλωμένα ,
ξεθωριασμένα, σκωροφαγωμένα
τα πέταξε στην φωτιά .
Να δεις πώς χρύσιζαν οι φλόγες μέσα τους!
Τα εξάγνιζαν θαρρείς!
Ήταν και τ' άλλα,
τα φρεσκογεννημένα .
Έσφυζε η ζωή μέσα τους
κι ήταν αγέρωχα, ατρόμητα,
ατίθασα σαν άτια λεύτερα.
Τούτα τα λάξεψε με την λεπίδα,
τα πέρασε στ' αμόνι,
τα χτύπησε,τα ορμήνεψε,
τα μέστωσε.
Τους φόρεσε γερή πανοπλία
που δεν τρυπιέται απ'το χαλάζι της ζωής .
Τα όπλισε με Αρετή και Θάρρος

Ρομινα 17/8/17

Τα όνειρα 

Τώρα σιωπή .
Το βλέμμα χάνεται στον άνυδρο ορίζοντα...
Ο μπάτης έρχεται
να ζεστάνει την ψυχή
μα βρίσκει κενό το δωμάτιο
με την μυρωδιά της κλεισούρας
και φεύγει αλαφιασμένος.
Στον δρόμο στροβιλίζονται
σε αέναο χορό,
η θλίψη κι η χαρά
κι εγώ, ο,τι θωρούσα μέχρι τώρα νεκρό,
το βλέπω πάλι να γεννιέται από τις στάχτες,
βγάνει φτερά ,
ρίχνει άπλετα το φως του απο ψηλά
και έρχεται κοντά μου.
Δεν πεθαίνουν τα όνειρα ψυχή μου
ξαναγεννιούνται μόνο
κι έρχονται μπρος μας με θεσπέσιες φορεσιές
απαιτώντας την πραγμάτωσή τους.

Ρομινα 13/8/17

Περισσότερα ποιήματα της Νίκης Ρεπάνη ( Ρομινας ) εδώ :

Σκέψειςκαι Ποιήματα της Ρομινας