ΔΩΡΑ ΜΑΡΓΕΛΗ " Ατιτλο "

Yoshinori Mizutani. 

Κάθε βράδυ ανοίγει την ντουλάπα
Προσεκτικά
Μην τις ξυπνήσει
Γδύνεται στον καθρέφτη
Εκείνος σιωπηλός την αποδέχεται
Σάμπως μπορεί να κάνει αλλιώς ;
Έτσι όπως είναι χρόνια τώρα
Καρφωμένη η αλήθεια του στον τοίχο
Τα χέρια της δετά πισθάγκωνα
Μονάχα ο χρόνος τρέχει στο δωμάτιο αυτό

Φορά με προσοχή τις αναμνήσεις
Ξεφτισμένα φουστανάκια
Δίχως στρίφωμα
Σκεπάζουν το κορμί απαλά
Πλύνε - βάλε τόσα χρόνια
Μπήκαν και Χάσκουν σαν βαφτιστικιές
Τα χρώματά τους δεν μιλούνε πια
Μπερδεύτηκαν
Έχασαν το όνομά τους
Μόνο ακούν :

"Εσύ είσαι κόκκινο όπως τα χείλη μου ήταν κάποτε
Εσύ γαλάζιο σαν το στέρνο του τη νύχτα
Εσύ είσαι κίτρινο
Το ψάθινο καπέλο που φορούσαμε και οι δυο
Εσύ είσαι το ροζ που δεν περίσσεψε ποτέ
Εσύ είσαι πράσινο
Τα γέλια τα ξεκούρδιστα
Εσύ λευκό κάποτε λαξεμένο μέσα μου
Εσύ μαβί η θλίψη μου να πάψεις.
Πάψε."

Δώρα Μαργέλη /Αύγουστος '17