μια απουσία.
Με ένα νιόβγαλτο όνομα,
κι η κολυμπήθρα της έλλειψης
εβαπτίσθη κενό.
Βαμμένο το χρώμα
του θάρρους,
πήρε το γκρίζο του σύννεφου.
Ο Θεός μου εξέλειπε
κι η νύχτα άκουγε πια
σε μία μόνο ηχώ :
εκείνος που αγάπησα
ήταν φυγάς,
τον λέγανε απόδημο έρωτα.............
ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου