Το μεγαλύτερο μήκος του νησιού είναι 18 μίλια, ενώ το μεγαλύτερο πλάτος φτάνει τα 13 μίλια. Έχει 15.154 κατοίκους. Η Νάξος ή Χώρα, πρωτεύουσα του νησιού και της επαρχίας, έχει πολλά αρχοντικά (που σώζονται από την εποχή του δουκάτου της Νάξου), αρχαιολογικό και ιστορικό μουσείο, πολλές εκκλησίες, καθώς και ενετικό φρούριο.
Αφιξη στην Νάξο....
Τον 6ο μ.Χ. αιώνα ό,τι σώζεται από τον αρχαϊκό Ναό στη νησίδα Παλάτια, δέχεται απανωτές επιδρομές. Πάνω στον εκατόμπεδο Ναό θεμελιώνεται μια Χριστιανική εκκλησία, ενώ αργότερα, στην περίοδο της Φραγκοκρατίας μαρμάρινα δομικά στοιχεία του Ναού αρπάζονται και χρησιμοποιούνται στην κατασκευή του κάστρου της Χώρας.Μόνο η Πορτάρα θα τη γλιτώσει εξ αιτίας του όγκου και του βάρους που έχουν τα μάρμαρά της. Αυτή η κατασκευή δεν ήταν εύκολο να διαλυθεί. Εικοσιέξι αιώνες τη δέρνει ο Ποσειδώνας με τα κύματά του και η αλμύρα της θάλασσας τρυγάει τα μάρμαρά της. Κατασπαραγμένη από ετερόκλητους άρπαγες αυτή η γιγαντιαία πόρτα στέκει από πείσμα.Είναι η πόρτα στο μεγάλο μπλε που απλώνεται μπροστά της. Μια πόρτα στο Αρχιπέλαγο. Η πύλη του χρόνου. Η Πορτάρα, γιατί αυτή η λέξη θαρρώ, τα λέει όλα...
Τον 6ο μ.Χ. αιώνα ό,τι σώζεται από τον αρχαϊκό Ναό στη νησίδα Παλάτια, δέχεται απανωτές επιδρομές. Πάνω στον εκατόμπεδο Ναό θεμελιώνεται μια Χριστιανική εκκλησία, ενώ αργότερα, στην περίοδο της Φραγκοκρατίας μαρμάρινα δομικά στοιχεία του Ναού αρπάζονται και χρησιμοποιούνται στην κατασκευή του κάστρου της Χώρας.Μόνο η Πορτάρα θα τη γλιτώσει εξ αιτίας του όγκου και του βάρους που έχουν τα μάρμαρά της. Αυτή η κατασκευή δεν ήταν εύκολο να διαλυθεί. Εικοσιέξι αιώνες τη δέρνει ο Ποσειδώνας με τα κύματά του και η αλμύρα της θάλασσας τρυγάει τα μάρμαρά της. Κατασπαραγμένη από ετερόκλητους άρπαγες αυτή η γιγαντιαία πόρτα στέκει από πείσμα.Είναι η πόρτα στο μεγάλο μπλε που απλώνεται μπροστά της. Μια πόρτα στο Αρχιπέλαγο. Η πύλη του χρόνου. Η Πορτάρα, γιατί αυτή η λέξη θαρρώ, τα λέει όλα...
Το διαβάσαμε εδώ
Χώρα της Νάξου....Γρόττα !
 |
| Γρόττα.... |
Το μεγαλύτερο σε έκταση νησί των Κυκλάδων, ευρίσκεται ανάμεσα στα νησιά Μύκονο και Πάρο. Αποτελεί την ομώνυμη επαρχία του νομού Κυκλάδων που - εκτός από το νησί - περιλαμβάνει και μερικές νησίδες ακατοίκητες, όπως είναι η Παρθένος και το Ασπρονήσι. Το σχήμα της Νάξου είναι ωοειδές και οι ακτές της λίγο διαμελισμένες. Το κυρίως πεδινό έδαφός της σπονδυλώνεται από Βορρά προς Νότο με οροσειρά, η ψηλότερη κορυφή της οποίας είναι ο Ζας (1.004 μ.) και υψώνεται στο κέντρο της Νάξου..
Μπαίνοντας στο λιμάνι της Νάξου...στο βάθος πάνω στον λοφίσκο,η αρχαία Πόρτα....
Η Πορτάρα είναι γεωμετρία των αισθήσεων!Βαριά, επιβλητικά, μονοκόμματα τα μάρμαρα που την απαρτίζουν έχουν πάνω από 6 μέτρα μάκρος το καθένα και βάρος 20 τόνους.Μέσα από την επιβλητική Πορτάρα διακρίνεται το Κάστρο του Μάρκου Σανούδου, που επιστέφει τη Χώρα της Νάξου.Εκεί γύρω στον 7ο και 6ο π.Χ. αιώνα, η Νάξος επιδίδεται σε εντυπωσιακές μαρμάρινες κατασκευές, όπως και υπερμεγέθη γλυπτά, πολλά από τα οποία τα στέλνει και εκτός Νάξου, αφιερώματα στη γειτονική Δήλο του Απόλλωνα (Άνδηρο Λεόντων, Κολοσσός των Ναξίων), αλλά και στους Δελφούς (Σφίγγα των Ναξίων).Νάξιοι είναι οι πρώτοι τεχνίτες που αποτολμούν να κατασκευάσουν μεγάλα οικοδομήματα εξ ολοκλήρου από μάρμαρο. Οι ίδιοι είναι εξαίρετοι τεχνίτες και καλλιτέχνες, που η φήμη τους ταξιδεύει εκτός Νάξου και γίνονται περιζήτητοι.Έργα των αρχαϊκών χρόνων είναι και δυο περίφημοι Ναοί από μάρμαρο, που τα ερείπιά τους σώζονται σήμερα στη Νάξο. Ο ένας προς τιμήν του Διόνυσου, στα Υρια, και ο δεύτερος προς τιμήν της Δήμητρας, στο Σαγκρί. Όμως, αυτός ο Ναός που θεμελιώνεται εκεί γύρω στο 530 π.Χ. είναι μια εξαιρετικά φιλόδοξη κατασκευή, αν και δεν θα ευτυχήσει να ευοδωθεί. Ο φιλόδοξος Λύγδαμης καταφέρνει με τη βοήθεια του φίλου του, Πεισίστρατου να αρπάξει την εξουσία και να εγκαταστήσει τυραννία στη Νάξο, από το 540 π.Χ. μέχρι και το 524 π.Χ. οπότε και αποκαθηλώνεται η εξουσία του από τους Λακεδαιμόνιους. Ένας μεγαλοπρεπής Εκατόμπεδος Ναός (έχει δηλαδή μήκος 100 πόδια ή 30,48 μέτρα), για τον οποίο δεν διασώζονται πολλά πράγματα, ακριβώς γιατί δεν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του. Μια πιθανή αιτία που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η κατασκευή αυτού του Ναού είναι ενδεχομένως ο πόλεμος που ξέσπασε ανάμεσα στη Σάμο και τη Νάξο.Ένας Ναός μεταξύ Απόλλωνα (για τον οποίο οι Νάξιοι τρέφουν μια ξεχωριστή λατρεία) και Διόνυσου (που οι Νάξιοι τον τιμούν κατ' εξοχήν).
Η Πορτάρα είναι γεωμετρία των αισθήσεων!Βαριά, επιβλητικά, μονοκόμματα τα μάρμαρα που την απαρτίζουν έχουν πάνω από 6 μέτρα μάκρος το καθένα και βάρος 20 τόνους.Μέσα από την επιβλητική Πορτάρα διακρίνεται το Κάστρο του Μάρκου Σανούδου, που επιστέφει τη Χώρα της Νάξου.Εκεί γύρω στον 7ο και 6ο π.Χ. αιώνα, η Νάξος επιδίδεται σε εντυπωσιακές μαρμάρινες κατασκευές, όπως και υπερμεγέθη γλυπτά, πολλά από τα οποία τα στέλνει και εκτός Νάξου, αφιερώματα στη γειτονική Δήλο του Απόλλωνα (Άνδηρο Λεόντων, Κολοσσός των Ναξίων), αλλά και στους Δελφούς (Σφίγγα των Ναξίων).Νάξιοι είναι οι πρώτοι τεχνίτες που αποτολμούν να κατασκευάσουν μεγάλα οικοδομήματα εξ ολοκλήρου από μάρμαρο. Οι ίδιοι είναι εξαίρετοι τεχνίτες και καλλιτέχνες, που η φήμη τους ταξιδεύει εκτός Νάξου και γίνονται περιζήτητοι.Έργα των αρχαϊκών χρόνων είναι και δυο περίφημοι Ναοί από μάρμαρο, που τα ερείπιά τους σώζονται σήμερα στη Νάξο. Ο ένας προς τιμήν του Διόνυσου, στα Υρια, και ο δεύτερος προς τιμήν της Δήμητρας, στο Σαγκρί. Όμως, αυτός ο Ναός που θεμελιώνεται εκεί γύρω στο 530 π.Χ. είναι μια εξαιρετικά φιλόδοξη κατασκευή, αν και δεν θα ευτυχήσει να ευοδωθεί. Ο φιλόδοξος Λύγδαμης καταφέρνει με τη βοήθεια του φίλου του, Πεισίστρατου να αρπάξει την εξουσία και να εγκαταστήσει τυραννία στη Νάξο, από το 540 π.Χ. μέχρι και το 524 π.Χ. οπότε και αποκαθηλώνεται η εξουσία του από τους Λακεδαιμόνιους. Ένας μεγαλοπρεπής Εκατόμπεδος Ναός (έχει δηλαδή μήκος 100 πόδια ή 30,48 μέτρα), για τον οποίο δεν διασώζονται πολλά πράγματα, ακριβώς γιατί δεν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του. Μια πιθανή αιτία που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η κατασκευή αυτού του Ναού είναι ενδεχομένως ο πόλεμος που ξέσπασε ανάμεσα στη Σάμο και τη Νάξο.Ένας Ναός μεταξύ Απόλλωνα (για τον οποίο οι Νάξιοι τρέφουν μια ξεχωριστή λατρεία) και Διόνυσου (που οι Νάξιοι τον τιμούν κατ' εξοχήν).
Το διαβάσαμε εδώ
Διάσημη και μοναδική, αυτή η πόρτα του ήλιου στις Κυκλάδες. Η Πορτάρα της Νάξου. Εντυπωσιακή για το μέγεθος και την κατασκευή της, μοιάζει να στέκεται στην αιωνιότητα και να οδηγεί στο πουθενά.Μια πόρτα αίνιγμα. Η πόρτα ενός μεγάλου ναού των αρχαϊκών χρόνων, έστω κι αν αυτός ο ναός δεν τελείωσε ποτέ. Η κατασκευή του έμεινε σχεδόν στα βάθρα.Ένας εντυπωσιακός ναός, όσο και η Πορτάρα του. Μόνο που ακόμη και οι αρχαιολόγοι διαφωνούν για ποιο θεό προοριζόταν αυτό το Ιερό. Άλλοι λένε πως ς ο ναός είναι του Απόλλωνα, γιατί η Πορτάρα στρέφεται στη Δήλο, λίκνο του Θεού του ήλιου. Κι άλλοι πάλι λένε πως αυτός ο εντυπωσιακός ναός στη Νάξο δεν μπορεί παρά να ανήκει στον «ιδιοκτήτη» του νησιού από τα μυθικά ακόμη χρόνια, τον Διόνυσο.Όπως και να έχουν τα πράγματα, η Πορτάρα είναι σήμερα ένα πολυαποτυπωμένο αξιοθέατο με κάθε τρόπο, που ταξιδεύει ανά τον κόσμο. Έχει αποτυπωθεί σε γκραβούρες, σε πίνακες ζωγραφικής, σε φωτογραφίες.
Να λοιπόν, που αυτή η Πορτάρα στη Νάξο γίνεται στην ουσία ένα σπουδαίο πέρασμα από τη Μητριαρχία στην Πατριαρχία, από την Αριάδνη στην Αθηνά, από τη λατρεία του Φεγγαριού, στη λατρεία του Ήλιου, από τη λατρεία της φύσης και τον φυσικό νόμο, στο νόμο του... Εγκεφάλου, έστω κι αν αυτός ο εγκέφαλος ανήκει στον Δία.Η Αριάδνη στη Νάξο ήταν ανά τους αιώνες ένα προσφιλές θέμα για μουσικούς και ζωγράφους σε ολόκληρο τον κόσμο.Και η δεύτερη, λιγότερο γνωστή στους πολλούς ονομασία που συνοδεύει αυτή τη νησίδα με την Πορτάρα παραπέμπει στον Διόνυσο.Νησίδα του Βάκχου, είναι η ονομασία και είναι ξεκάθαρη.Μια Τρίτη ονομασία της νησίδας αυτής είναι εντελώς ουδέτερη, καθώς το όνομα Στρογγυλή δεν αφορά ούτε τον Απόλλωνα, ούτε τον Διόνυσο. Ορισμένοι επικαλούνται τον προσανατολισμό που έχει η Πορτάρα για να χρεώσουν εκ τούτου και μόνο το Ναό αυτό στον Απόλλωνα, επειδή η Πορτάρα βλέπει τη Δήλο, το λίκνο του Θεού, τον τόπο γέννησής του από τη Λητώ.Και ο μύθος όμως του Θησέα με τον Διόνυσο και την Αριάδνη έχει επόμενο σταθμό του τη Δήλο του Απόλλωνα, γιατί εκεί καταπλέει ο Θησέα, αφού προηγουμένως «ξεφορτώθηκε» την Αριάδνη στη Νάξο, καθ' ον τρόπο του όρισε η Αθηνά.Ο μύθος όμως είναι παλιός και ο Ναός στον οποίο ανήκει η Πορτάρα θεμελιώνεται μόλις τον 6ο π.Χ. αιώνα, από τον τύραννο της Νάξου, Λύγδαμη.Συνεπώς, ένας αρχαϊκός Ναός δεν μπορεί να ταυτίζεται με ένα προϊστορικό μύθο. Ο μόνος, απ' ότι φαίνεται που γνώριζε την αλήθεια γι' αυτό το Ναό ήταν ο Λύγδαμης, και το μυστικό το έχει πάρει μαζί του. Ωστόσο, η Πορτάρα είναι από μόνη της πλέον ένας αιώνιος μύθος!Ένας μύθος αρχιτεκτονικός, καθώς αυτή η βαριά κατασκευή μοιάζει να ισορροπεί με τον πιο ανάλαφρο τρόπο ανάμεσα θάλασσας και ουρανού, σ' ένα βαθύ μπλε κι ένα γαλάζιο.Είναι ο μύθος του ήλιου, γιατί τα καλοκαίρια μαζεύει πλήθος ρομαντικούς ολόγυρά της, που προσπαθούν να δουν μέσα από αυτή το ηλιοβασίλεμα, να τη φωτογραφίσουν και να φωτογραφηθούν σε ερωτικά καρέ, ενώπιον του ήλιου, που κατεβαίνει κατακόκκινος από τον ουρανό και χάνεται στη θάλασσα.
Η Παναγία η Μυρτιδιώτισσα, ένα μικρό νησάκι με μία κατάλευκη εκκλησία καταμεσής του λιμανιού της Νάξου, είναι η πρώτη επαφή του επισκέπτη με την απαράμιλλη γραφικότητα του νησιού.
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, στην αρχαιότητα η βραχονησίδα αυτή υπήρξε τόπος λατρείας του Ποσειδώνα. Σήμερα έχει διαπλατυνθεί και διαμορφωθεί
σε επισκέψιμο χώρο, προσφέροντας μοναδική θέα προς την Πορτάρα και τη Χώρα της Νάξου.
Το εκκλησάκι, στο οποίο οφείλει κι το όνομά του το νησάκι, είναι αφιερωμένο στην Παναγία και γιορτάζει κάθε χρόνο στις 24 Σεπτεμβρίου, ξεχωριστή μέρα για να το επισκεφθεί κανείς
Το Κάστρο της Νάξου φωτισμένο..
Το Κάστρο της Νάξου από το πλοίο με το ζουμ......Ναι..κατοικείται!!!
Πύργος των Crispi - Γλέζου στο κάστρο της χώρας. Είναι ένας από τους 12 ή 9 ή 7 πύργους που κτίστηκαν περιμετρικά του κάστρου, και σώζεται στην αρχική του μορφή. Ο πύργος είναι γνωστός και σαν της Απεραθίτισσας που σύμφωνα με νεώτερες απόψεις κτίστηκε τον 15ο αιώνα. Σήμερα στεγάζει το Βυζαντινό Μουσείο, μετά την δωρεά του από την οικογένεια Γκλέζου στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Η είσοδός του βρίσκεται μετά την Τρανή Πόρτα στο εσωτερικό του κάστρου. Το εντυπωσιακό οικόσημο των Barozzi (στέμμα, ξίφος, φτερό και παράσημα), στολίζει το υπέρθυρο της εισόδου, ενώ το οικόσημο των Crispi (τρεις ρόμβοι, διακοσμημένοι με φύλλα αμπέλου), στολίζει το υπέρθυρο της εσωτερικής πόρτας, η οποία οδηγεί στη μεγάλη σάλα του πύργου Η σάλα του πύργου είναι εντυπωσιακή και η θέα από την ταράτσα του μοναδική, δίνοντας την δυνατότητα άμεσης επόπτευσης για πιθανό κίνδυνο. Αρχικοί ιδιοκτήτες ήταν οι Crispi, ενώ μετέπειτα ανήκε στην ιδιοκτησία του διοικητή της Βλαχίας Φραγκόπουλου ή Αγά. Κατόπιν πέρασε στην ιδιοκτησία του Μεγάλου Διερμηνέα της Υψηλής Πύλης Barozzi, με τελικό ιδιοκτήτη τον Π. Γκλέζο.
Τα σοκάκια της Χώρας τα πολύβουα τα καλοκαιρινά!!
 |
 |
Πανοραμική του πανοράματος της Χώρας....
Προς τα νότια ο κεντρικός δρόμος οδηγεί μετά μια διαδρομή 2,5 χιλιομέτρων στη θέση Σταυρός Κεραμωτής, όπου υπάρχει και ομώνυμο εκκλησάκι. Στο Σταυρό συναντιώνται ο δρόμος που έρχεται από την Απείρανθο (απόσταση 5,5 χιλιόμετρα) με το δρόμο που έρχεται από τον εγκαταλειμένο οικισμό Σίφωνες (απόσταση 3 χιλιόμετρα) και από τα χωριά Μονή (απόσταση 7 χιλιόμετρα) και Κυνίδαρος. Ένας τρίτος δρόμος μήκους 2 χιλιομέτρων που ξεκινά από το σημείο της διασταύρωσης, κατεβαίνει μέχρι το χωριό Κεραμωτή. Οι Σίφωνες ανήκαν πάντοτε στην Κεραμωτή. Από το Σταυρό κοιτώντας ανατολικά έχει κανείς θέα των Ανατολικών Κυκλάδων και πολύ μακρινότερη. Προς την ίδια κατεύθυνση φαίνεται επί της Νάξου, ο όρμος του Αζαλά, με τα ψηλά κατακόρυφα βράχια που τον κλείνουν νότια-ανατολικά.
Ο νέος περιφερειακός δρόμος που συνδέει τον Απόλλωνα με την Χώρα της Νάξου
Η Νάξος είναι το μοναδικό ελληνικό νησί στο οποίο υπάρχει τόσος μεγάλος αριθμός πύργων. Οι πιο πολλοί πύργοι του νησιού έχουν χαρακτηριστεί ως "ενετικοί" ή "φράγκικοι" και οι περισσότεροι έχουν κατασκευαστεί στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και όχι όπως πιστεύετε στην εποχή του δουκάτου του Αιγαίου (1207 - 1566).Πύργος - Μεσαιωνικό Οχυρό στην Αγιά. Βρίσκεται στην περιοχή της Αγιάς σε στρατηγικό σημείο, στο βόρειο άκρο του νησιού. Ανήκε στην οικογένεια των Κόκκων, άλλης μιας ισχυρής οικογένειας ορθοδόξων της ματαμεσαιωνικής Νάξου.
Πολλοί οι θρύλοι για το πως κτίστηκε και το πως επελέγη η τοποθεσία. Οι παλαιότεροι κάτοικοι του χωριού μεταφέρουν ότι αν και αρχικά είχε επιλεγεί άλλο μέρος για το κτίσιμο της εκκλησιάς η εικόνα της Παναγίας μεταφερόταν κάθε βράδυ στο συγκεκριμένο μέρος. Η ονομασία «Δροσιανή» εικάζεται ότι προήλθε από το ότι οι κάτοικοι του χωριού σε μια πολύ μεγάλη περίοδο ανομβρίας απευθύνθηκαν στην Παναγία με λειτουργίες και τάματα για να την παρακαλέσουν να βρέξει έτσι ώστε να μην ξεραθούν τα δέντρα και οι μπαξέδες και να ζήσουν οι κάτοικοι που κατ' εξοχήν είναι αγρότες. Το νεώτερο τμήμα του Μοναστηριού χωρίζεται σε δύο τμήματα και μπροστά από την εικόνα της Παναγίας υπάρχει στο πάτωμα μια τεράστια κυκλική πλάκα από μάρμαρο. Οι θρύλοι έλεγαν πως κάτω από την πλάκα αυτήν υπάρχει μεγάλος θησαυρός που κανείς όμως δεν πήγαινε να την ανασηκώσει γιατί θα τον μαρμάρωνε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Δυστυχώς την δεκαετία του 70 κάποιο πρωί βρέθηκε η πλάκα σκαμμένη και βγαλμένη και κανείς ποτέ δεν έμαθε αν έκρυβε κάτι από κάτω.
Χρονολογείται κατά τον 17ο αιώνα, ενώ το 1992 έπαθε σημαντικές ζημιές από πυρκαγιά.
Στην παραλία Χίλια Βρύση.
Αγιος Ιωάννης.... Σίφωνες Νάξου.
Αγιος Ιωάννης.... Σίφωνες Νάξου
Αγιος Μάμας Πεντάκρηνες Μέσης.
Αγιος Γεώργιος..Καρτσοπρινο...αυτό το άσπρο μες στην μέση του πράσινου....
Ο μικρός βοσκός....
Η Παναγία η Δροσιανή
Η Παναγία η Δροσιανή
Η Παναγία η Δροσιανή
Πολύ δύσκολη η φωτογράφιση του υπέροχου μνημείου δυστυχώς.......Και ακόμα χειρότερα,απαγορευόταν μέσα η φωτογράφιση!!Η Παναγία η Δροσιανή είναι ένα ιστορικό Βυζαντινό μοναστήρι, στη βόρεια άκρη της κοιλάδας της Δρυμαλίας, νότια του χωριού Μονή στη Νάξο και δίπλα από το κοινοτικό κοιμητήριο (νεκροταφείο), που είναι από τα αρχαιότερα των Βαλκανίων (4ος ή 6ος αιώνας).
Πολύ δύσκολη η φωτογράφιση του υπέροχου μνημείου δυστυχώς.......Και ακόμα χειρότερα,απαγορευόταν μέσα η φωτογράφιση!!Η Παναγία η Δροσιανή είναι ένα ιστορικό Βυζαντινό μοναστήρι, στη βόρεια άκρη της κοιλάδας της Δρυμαλίας, νότια του χωριού Μονή στη Νάξο και δίπλα από το κοινοτικό κοιμητήριο (νεκροταφείο), που είναι από τα αρχαιότερα των Βαλκανίων (4ος ή 6ος αιώνας).
Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας το μοναστήρι και ο πέριξ αυτού χώρος αποτελούσε ιδιαίτερο τιμάριο του οίκου Μπελόνια. Μετά την κατάληψη της Νάξου από τους Τούρκους ο τελευταίος Φράγκος Δούκας της Νάξου και Αιγαίου Πελάγους Ιωάννης Δ΄ Κρίσπης με έγγραφο που εξέδωσε το 1555 εκχώρησε το μοναστήρι στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία.
Από το Μοναστήρι αυτό το μεγαλύτερο μέρος του ήταν θαμμένο και μόλις τη δεκαετία του 70 έγιναν οι ανασκαφές από την αρχαιολογική υπηρεσία όπου και αποκαλύφθηκε πλήρως. Μέχρι τότε το μόνο μέρος που ήταν ορατό ήταν η κυρίως εκκλησία που ήταν και η πλέον πρόσφατη. Η εκκλησία είναι στην ουσία ένα σύμπλεγμα από τέσσερις εκκλησίες. Είναι Βυζαντινού ρυθμού και όλοι οι χώροι του, εσωτερικά και εξωτερικά είναι σε σχήμα σταυρού.
Υπάρχουν πολλές αγιογραφίες. Αυτές που φαίνονται τώρα είναι και οι παλαιότερες, μιας και τα δύο προηγούμενα στρώματα έχουν αφαιρεθεί και έχουν μεταφερθεί σε μουσεία. Χαρακτηριστικοί είναι οι δύο Παντοκράτορες στον τρούλο, κάτι που αποδίδεται σε προσπάθεια καταπολέμησης του μονοφυσιτισμού: οι δύο μορφές απεικονίζουν η μία την ανθρώπινη και η άλλη τη θεία φύση του Χριστού.
Οι αρχαιοκάπηλοι όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Η εικόνα της Παναγίας εκλάπη και είναι άγνωστο αν η υπάρχουσα στη θέση της είναι η αυθεντική ή κάποιο αντίγραφό της. Σήμερα το Μοναστήρι της Παναγίας της Δροσιανής λειτουργεί υπό τον έλεγχο της αρχαιολογικής υπηρεσίας και δέχεται ετησίως χιλιάδες επισκέπτες.
 |
 |
Ιερά μονή Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου...... |
......Το μοναστήρι βρίσκεται σε έναν λόφο στη βορειοανατολική πλευρά της Χώρας της Νάξου (σε απόσταση 3 χλμ από αυτή), παρέχοντας στον προσκυνητή εξαιρετική θέα προς το Αιγαίο και τα υπόλοιπα νησιά.
Είναι ένα κατάλευκο νησιώτικο κτίσμα, φρουριακού χαρακτήρα, με χαμηλή δοκαρόφρακτη πύλη και καταχύτη (λαδοζεματίστρα) από την εποχή των πειρατικών επιδρομών. Ο όγκος των κελιών κλιμακώνεται σε αρμονία με το έδαφος με κορύφωση τον ισχυρό τετράγωνο πύργο εντός του οποίου υπάρχει το Παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου.
Εσωτερικά σχηματίζεται μικρή αυλή την οποία καθιστά ιδιαίτερα θελκτική η ύπαρξη μιας δροσερής πηγής. Το σχετικά μικρό Καθολικό φέρει ξυλόγλυπτο τέμπλο με σημαντικές βυζαντινές εικόνες, από τις οποίες ξεχωρίζει η μεγάλη Ιερά Εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, η οποία παριστά τον άγιο ένθρονο και φέροντα επί του στήθους Του, στο αρχιερατικού εγκόλπιο, τεμάχιο του Ιερού Του Λειψάνου. Η εικόνα χρονολογείται από το 1818.
Στο βάθος είναι η περιοχή Μουτσούνα και στην ένθετη φώτο,πως φαίνεται με το ζουμ
 |
Με τον ήλιο πίσω από τον βράχο.......ανατολή!
Εις το βουνό ψηλά εκεί
είναι εκκλησιά ερημική....Προφήτης Ηλίας..
Απείρανθος
Η Απείρανθος είναι χωριό της ορεινής ανατολικής Νάξου. Βρίσκεται 28 χιλιόμετρα ΒΑ της πρωτεύουσας του νησιού, στις ανατολικές υπώρειες του όρους Φανάρι, σε υψόμετρο μεταξύ 600 και 700 μέτρων. Με πληθυσμό 1.078 κατοίκους (βάση της απογραφής του 2001) το χωριό είναι το δεύτερο μεγαλύτερο του νησιού, ύστερα από το Φιλώτι.
Παναγία η Απεραθίτισσα............Ο ιερός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στη Κοίμηση της Θεοτόκου. Στο χωριό από το 1964 λειτουργεί η βιβλιοθήκη Νίκου Νικ.Γλέζου, ίσως η μεγαλύτερη των Κυκλάδων, αφιερωμένη στη μνήμη του Νίκου Γλέζου ο οποίος εκτελέστηκε από τους ναζί 10-5-44.
Στη σύγχρονη εποχή, η Απείρανθος έχει Δημοτικό σχολείο, Νηπιαγωγείο, συνεταιρισμό υφαντικής τέχνης γυναικών και πέντε μουσεία: το Αρχαιολογικό Μουσείο Απειράνθου, Λαογραφικό Μουσείο, Γεωλογικό Μουσείο, Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και το Μουσείο Εικαστικών τεχνών. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο υπάρχουν κυρίως ευρήματα της Κυκλαδικής εποχής, δηλ. της 3ης χιλιετίας π.Χ. Ανάμεσά τους οι επίκρουστες πλάκες της Κορφής τ' Αρωνιού.
Άγιος Αντώνιος .........Το χωριό αποτελεί σήμερα παραδοσιακό οικισμό. Το χωριό είναι ανεπτυγμένο γύρω από τους δύο Πύργους, του 17ου αιώνα, που ανήκαν άλλοτε σε Φράγκους μεγαλογαιοκτήμονες. Ο οικισμός διατηρεί ακόμη την ενετική αρχιτεκτονική του, με στενά καλντερίμια τα οποία διαθέτουν καμάρες. Κάθε γωνιά του αποτελεί μια ξεχωριστή δημιουργία της λαικής αρχιτεκτονικής, ακόμα και η ποικιλία στις μορφές των ανεφανών (καπνοδόχων) συνιστά μια «κοιλάδα από ανεφανούς». Την οικονομική και καλλιτεχνική άνθηση στα βυζαντινά χρόνια μαρτυρούν εκκλησίες με επάλληλα στρώματα τοιχογραφιών από την εποχή της Εικονομαχίας ως τον 13ο αιώνα. Σε μια από αυτές, την Αγία Κυριακή, οι παραστάσεις είναι ανεικονικές και απεικονίζουν πτηνά με κορδέλες στο λαιμό. Εξαιτίας της χρήσης μαρμάρου στους δρόμους και στα σπίτια, αποκαλείται «μαρμάρινο χωριό».
Άγιος Αντώνιος
Η Απείρανθος είναι ένα παραδοσιακό πετρόκτιστο χωριό. Όσον αφορά την προέλευση των κατοίκων της υπάρχουν πολλές εκδοχές. Λόγω της ομοιότητας πολιτισμού, διαλέκτου κτλ. με την Κρήτη, συγκεκριμένα τα Σφακιά και τα Ανώγεια, πιθανολογείται πως μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της Απειράνθου κατάγεται από εκεί. Υπάρχει, όμως, και η εκδοχή πως κάτοικοι του χωριού κατάγονται από παράλια της Μικράς Ασίας. Αυτό το καταλαβαίνουμε ακόμα και από το γεγονός πως πολλοί Απεραθίτες ασχολούνταν με το ψάρεμα και την ναυτιλία, κάτι το οποίο δεν ισχύει για τα ορεινά χωριά της Κρήτης που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Αναφέρεται στα 1413 από τον περιηγητή Χριστόφορο Μπουοντελμόντι ως αξιοσημείωτο χωριό. Οι κάτοικοί της ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τα σμυριδορυχεία
Κατά τη διάρκεια της Βασιλείας του, ο Όθωνας επισκέφθηκε την Απείρανθο. Τον Ιανουάριο του 1917 η Απείρανθος υπήρξε θέατρο θλιβερών αιματηρών επεισοδίων εξ αιτίας της άρνησης των κατοίκων της να προσχωρήσουν στο κίνημα της Θεσσαλονίκης. Η Απείρανθος είναι η γενέτειρα πατρίδα του άλλοτε Πρωθυπουργού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, πατέρα του, μετέπειτα επίσης πολιτικού, Αριστείδη Πρωτοπαπαδάκη και Μίκη Πρωτοπαπαδάκη, του αγωνιστή της ΕΘνικής Αντίστασης βουλευτή της Αριστεράς και ακτιβιστή Μανώλη Γλέζου, του καθηγητή Πανεπιστημίου της νεώτερης Ιστορίας Βασίλη Σφυρόερα και του αδελφού του λογοτέχνη, Νίκου Σφυρόερα του αγωνιστή κατά της δικτατορίας 1967-1974 Στρατηγού ε.α Μιχάλη Βαρδάνη, του ζωγράφου και γλύπτη Γιώργου Πολυκράτη,των Νίκου, Φλώριου και Αντώνη Κατσουρού, του ερευνητή αντιστασιακού και παιδαγωγού Γεωργίου Δ.Ζευγώλη, του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Γιάννη Κατεινά, της ποιήτριας Διαλεχτής Ζευγώλη-Γλέζου και του συζύγου της λογοτέχνη Πέτρου Γλέζου, του επιστήμονα και αντιστασιακού Μιχάλη Μπαραδάνη, εμπνευστής και βασικός δημιουργός του Αρχαιολογικού Μουσείου, ανωτάτων δικαστικών όπως ο Μιχ.Δ.Δέτσης και άλλων σημαντικών προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των επιστημών. Επίσης οι καθηγητές Πανεπιστημίων Μανώλης και Γιάννης Πρωτονοτάριος.
Η ονομασία Απείρανθος θεωρείται νεότερη ονομασία του χωριού. Το όνομα δώθηκε λίγα χρόνια πριν την Επανάσταση του 1821. Κατ΄ άλλους προέρχεται εκ της Περίνθου της Κωνσταντινούπολης, από την οποία και κατάγονταν αποδεδειγμένα οικιστές του χωριού που κατέφυγαν εδώ προκειμένου ν΄ αποφύγουν τις διώξεις των Τούρκων. Επειδή το όνομα του εκφέρεται σε λαϊκά κείμενα πάντοτε σε γενική πτώση, «Απεράθου», αναφέρεται ότι ιδιοκτήτης της περιοχής ήταν κάποιος Πέρανθος ή ήταν κάποιος Φράγκος στη καταγωγή και που είχε τη περιοχή αυτή ως φέουδο κατά τον Μεσαίωνα και είχε το όνομα Απέρανθος.
Παλαιότερα το χωριό Απείρανθος μαζί με το χωριό Δανακός και τη παραλιακή Μουτσούνα Νάξου αποτελούσε ιδιαίτερο δήμο Νάξου με το όνομα Δήμος Απειρανθίας. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η Απείρανθος αριθμούσε περίπου 5.000 κατοίκους και το 1955 2.438. Είχε δημοτικό σχολείο, τηλεγραφείο και σταθμό χωροφυλακής.
Ορεινό χωριό η Απειρανθος,γεμάτο καμάρες ,πέτρινες,παμπάλαιες ,στήριγμα των σπιτιών που στέκονται δυνατά κι αλώβητα από τους σεισμούς στα βάθη των αιώνων...Μην ξεχνάτε πως η Σαντορίνη,είναι "δυο βήματα"από την Νάξο...
Εγκατάλειψη στα ορεινά χωριά της Νάξου...και πάλι καλά,που κάποιοι γέροντες ,ευτυχώς και νέοι και παιδιά,φυλάνε Θερμοπύλες...
 |
Φιλώτι
Το Φιλώτι είναι χωριό της Νάξου που βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Ζας σε υψόμετρο 400 μέτρων περίπου, και σε απόσταση 19 χλμ. από τη Χώρα. Είναι το μεγαλύτερο χωριό της Νάξου αλλά και όλων των Κυκλάδων, τόσο από πληθυσμιακής, περίπου 1800 κάτοικοι, όσο και από χωροταξικής πλευράς. Αποτελείται από 3 τμήματα, το Ραχίδι, τον Κλέφαρο και το Λιοίρι. Εικάζεται ότι οι περισσότεροι κάτοικοι του έχουν κρητική καταγωγή, ωστόσο αυτό δεν είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο. Φημίζεται για τα αγροτικά προϊόντα του (σύκα, σταφύλια, κρασί, ελιές, ελαιόλαδο), προϊόντα που παράγονται και στην υπόλοιπη ορεινή Νάξο αλλά κυρίως για τα κτηνοτροφικά προϊόντα όπως τα αμνοερίφια και τα γαλακτοκομικά. Τοπική γαστριμαργική περηφάνια αποτελεί το αιγοπρόβειο κεφαλοτύρι που οι ντόπιοι ονομάζουν «αρσενικό».
Μουτσούνα
Το χειμώνα στη Μουτσούνα οι μόνιμοι κάτοικοι είναι περίπου δέκα οικογένειες που ασχολούνται με τη γεωργία, την αλιεία και την κτηνοτροφία. Στην παραλία Αϊ-Γιάννης λειτουργεί το πολύ γραφικό καφέ-ουζερί "Η Σκάλα" του Κουνετονικόλα με νόστιμους, οικονομικούς μεζέδες, ιδανικό για ρομαντικές και ειδυλλιακές εξορμήσεις. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει για την ημέρα των Φώτων κατά την οποία αγιάζονται τα ύδατα από τον παπα-Μιχάλη Οικονόμου. Ακολουθεί κέρασμα από το Σύλλογο "τα Φανάρια" με ρακή, κρασί, μυζήθρες, ελιές ζαμπόνι και σπιτικά γλυκά
Σήμερα, η Μουτσούνα είναι κυρίως ένας τουριστικός προορισμός, ο οποίος μπορεί ν΄ αποτελέσει και το κέντρο για περαιτέρω εξερεύνηση των Ανατολικών και Νότιο-ανατολικών ακτών της Νάξου, με τις πανέμορφες και σχετικά παρθένες ακόμα ακρογιαλιές και το μαγευτικό τοπίο, που συνδυάζει τα βουνά, τη θάλασσα και απέναντι, τις αναδυόμενες Μικρές Κυκλάδες.
Το έτος 1925 κατασκευάστηκε ο «εναέριος», είδος τελεφερίκ για τη μεταφορά της σμύριδας στο λιμάνι της Μουτσούνας, επινείου της Απειράνθου. Μεγάλο έργο βιομηχανικής υποδομής που έγινε με σκοπό τη μείωση του κόστους μεταφοράς του σμυριγλιού στα πλοία. Περιλαμβάνει 5 σταθμούς φόρτωσης, 72 χαλύβδινους πυλώνες ύψους έως και 50 μέτρων, κεκλιμένα επίπεδα και μηχανοστάσια. Ξεκινά από τη θέση Πηγή στην περιοχή της Κορώνου, έχει δύο σταθμούς στις Πεζούλες και στη Στραβολαγγάδα, δρασκελίζει στη συνέχεια το βουνό Αμμόμαξη στη θέση Αλωνίστρες, περνά από δύο ακόμη σταθμούς, και καταλήγει στον όρμο της Μουτσούνας έχοντας καλύψει μια διαδρομή 15 χιλιομέτρων. Είχε τη δυνατότητα μεταφοράς 15 τόνων σμύριδας την ώρα και μετακινούσε 220 κουβάδες – βαγονέτα. Η μεγαλύτερη υψομετρική διαφορά μεταξύ σημείων της γραμμής είναι 740 μέτρα. Από το έτος 1982 βρίσκεται εκτός λειτουργίας και η όποια μεταφορά σμυριγλιού γίνεται με φορτηγά αυτοκίνητα, μέσα από δρόμους από τα ορυχεία στη Μουτσούνα. Το 1989 το εναέριο σύστημα μεταφοράς κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο.
Το έτος 1925 κατασκευάστηκε ο «εναέριος», είδος τελεφερίκ για τη μεταφορά της σμύριδας στο λιμάνι της Μουτσούνας, επινείου της Απειράνθου. Μεγάλο έργο βιομηχανικής υποδομής που έγινε με σκοπό τη μείωση του κόστους μεταφοράς του σμυριγλιού στα πλοία. Περιλαμβάνει 5 σταθμούς φόρτωσης, 72 χαλύβδινους πυλώνες ύψους έως και 50 μέτρων, κεκλιμένα επίπεδα και μηχανοστάσια. Ξεκινά από τη θέση Πηγή στην περιοχή της Κορώνου, έχει δύο σταθμούς στις Πεζούλες και στη Στραβολαγγάδα, δρασκελίζει στη συνέχεια το βουνό Αμμόμαξη στη θέση Αλωνίστρες, περνά από δύο ακόμη σταθμούς, και καταλήγει στον όρμο της Μουτσούνας έχοντας καλύψει μια διαδρομή 15 χιλιομέτρων. Είχε τη δυνατότητα μεταφοράς 15 τόνων σμύριδας την ώρα και μετακινούσε 220 κουβάδες – βαγονέτα. Η μεγαλύτερη υψομετρική διαφορά μεταξύ σημείων της γραμμής είναι 740 μέτρα. Από το έτος 1982 βρίσκεται εκτός λειτουργίας και η όποια μεταφορά σμυριγλιού γίνεται με φορτηγά αυτοκίνητα, μέσα από δρόμους από τα ορυχεία στη Μουτσούνα. Το 1989 το εναέριο σύστημα μεταφοράς κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο.
Απόλλωνας
Κατεβαίνοντας στον Απόλλωνα....
Παλαιότερα ανήκε στην άλλοτε επαρχία Νάξου του νομού Κυκλάδων. Από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας αποτελούσε έδρα κοινότητας του δήμου Δρυμαλίας. Από 1 Ιανουαρίου 2011 αποτελεί ιδία έδρα της ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας Δρυμαλίας, του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων.
Είναι παραλιακό χωριό στον ομώνυμο όρμο της ΒΒΑ. Νάξου. Αποτελεί το επίνειο της Κωμιακής Νάξου. Στο μυχό του όρμου αυτού βρίσκονται αρχαία λατομεία σπάνια εκμεταλλευόμενα. Επίσης επί του δυτικού υψώματος και σχετικά κοντά στο χωριό βρίσκεται αρχαίο κολοσσιαίο άγαλμα κούρου σε ύπτια θέση.
Ο Απόλλωνας Νάξου αποτελούσε παλαιότερα λιμένα προσέγγισης των πλοίων που εκτελούσαν την "άγονη γραμμή" των Κυκλάδων. Μέχρι περίπου το 1960 όπου και άρχισε η διάνοιξη αμαξωτού δρόμου από στρατιωτική μονάδα (ΜΟΜΑ), το χωριό αυτό συνδέονταν με τα γύρω χωριά με ημιονική οδό.— στην τοποθεσία
Αντικατοπτρισμοί στην ήσυχη θάλασσα του Απόλλωνα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου