 |
| Giorgia Napoletano |
Θα σβήσω.
Σαν τις ριπές
του αγέρα
σε μια γάργαρη νύχτα,
σαν τη σκιά
ενός καυτού μεσημεριού.
Αθόρυβα θα πλέω
σε μια αγάπη υγρή,
σ έναν βελούδινο έρωτα,
θα τυλιχτώ την
αστερόσκονη
και θ αγκαλιάζω
τη ματιά σου.
Θα σβήνω.
Θα εκτείνομαι ως εκεί
που θα με νιώθεις,
θα μαι μια αίσθηση ακριβή
σ έναν πολυπληθή
ενδόμυχο κόσμο,
το χτυποκάρδι
στο είναι σου.
Θα καταλήγω
στην αφάνεια της
ανάσας σου,
σε μια λαχανιασμένη
πνοή
το άλγος σου θα είμαι,
μια παράφορη ελπίδα σου
στο μετερίζι της
νοσταλγίας,
θα είμαι το όχημα
στην απεραντοσύνη.
Κράτα με
να σβήσω στα χέρια σου,
με περικύκλωσε
ο έρωτας
και πλατειάζω,
σε μια κόλαση
πώς να χωρέσω,
πώς να μπορέσω
να ζήσω σε μία ζωή
όταν ξόδεψα δέκα,
κράτα με
να χορτάσω τους δαίμονες,
αυτό το θεριό
το λένε Αγάπη..
ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ.
****όμορφο ****
ΑπάντησηΔιαγραφή