Πόσα χρόνια καρτέρευα ένα σου φιλί?
Πόσες ώρες λιγώθηκα στα ουρλιαχτά της σιωπής
και περίμενα
να δω το πρόσωπό σου στο φεγγάρι !
Πόσες στιγμές -αιώνες άπλωνα τα χέρια
να σ' αγγίξω!
και τα μάτια χόρταιναν το θεσπέσιό σου όραμα!
Πόσος πόνος σ' ένα βλέμμα
που διάλεξε να μείνει φιλικό
ενώ ποθούσε μαρτυρικά την λύτρωση?
Και τα χείλη.....
πόσο διψασμένα για ένα σου φιλί?
Σε ζητάνε στην Αιωνιότητα τώρα ...
στο περατό Άπειρο...
στο ιδεατό Σύμπαν ...
στους Γαλαξίες μιας άλλης διάστασης....
Κραυγές απόγνωσης
που δένουν τον λυγμό τους
με το τραγούδι των πλανητών
και χορεύουν στο όνειρο
καθώς παίρνουν τις στροφές
στον αέναο ρυθμό τους......
Ρομινα 4/6/17
Περισσότερα ποιήματα της Νίκης Ρεπάνη ( Ρομινας ) εδώ :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου