ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ '' Η βόλτα μου στην Ελλάδα του καλοκαιριού. ''

Από το ανοιχτό παράθυρο να ακούγονται τα τζιτζίκια να φωνασκούν πρωί πρωί κι όλοι να συμφωνούμε " ζέστη θα κάνει και σήμερα. " 'Η πρωινή βουτιά στην έρημη παραλία, ''μια παραλία ερημική και να απλώναμε εκεί της ζωής μας το βήμα", κάπου στα δυτικά της Πελοποννήσου να τρομάζει τα ψαράκια της ακτής. Υποδοχή του ήλιου της νέας μέρας με καφέ έτοιμο μοσχομυριστό στην άκρη του μπαλκονιού στο Μεροβίγλι. Μεσημέρι με γεμιστά και φέτα κάτω από τον ίσκιο της κληματαριάς σε παραδοσιακή ταβερνούλα με όλη την οικογένεια παρούσα φλυαρώντας για κάθε σημαντικό κι ασήμαντο σε ένα μικρό νησί του Ιονίου.Στην Καρδαμύλη γαλήνια τα απογεύματα υπό τους ήχους της κιθάρας του Ρενέ Ωμπρύ και μια στοίβα βιβλία έτοιμα μισάνοιχτα δίπλα στο τραπεζάκι με τα σταφύλια σε ένα μπωλ με πολλά παγάκια να περιμένουν. Η Μάνη εκεί με τα ανίκητα κάστρα της να δίνει το χέρι στη Μονεμβασιά που αγέρωχα ατενίζει το θαλάσσιο ορίζοντα. Ευλαβικά στην ιερή Άλτη περιδιαβαίνοντας κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του Δία και της Ήρας. Ανοιχτή αγκαλιά το Ελαφονήσι χρυσάφι στην άμμο παντού και τυρκουάζ νερά να τα πιείς στο ποτήρι. Το Τσιρίγο να χαμογελά με τα ανθάκια τα κίτρινα τα ‘’σέμπρε βίβα ‘’να στέλνουν το μήνυμα ταπεινά στη ζωή και να κλείνουν το μάτι στο πέλαγος. Μυσταγωγικά τα βράδια στην Επίδαυρο με φωνές αρχαίες επίκαιρες πάντα ,στο διηνεκές. Οι Σπέτσες αρχοντικά σηκώνουν λάβαρα για μιαν άλλη Ελλάδα κι η Ύδρα με τον πειρατή της στην άκρη σφηνάκια κερνά και λούζεται στο φεγγάρι.Στο βουνό των Κενταύρων να δροσίζεται ο νους απολαμβάνοντας γλυκό του κουταλιού κάτω απ’ το θρόισμα του πλάτανου, να απλώνεται η ματιά ,να αγκαλιάζει το Αιγαίο πέρα μακριά στον ορίζοντα. Κι οι Δελφοί εκεί να φωτίζουν τη στράτα του ανθρώπου με παραγγέλματα που στάθηκαν ανίκητα μες στη σοφία των αιώνων. Ο ήχος της καμπάνας από το ταπεινό ξωκκλήσι στην κορφή του πουθενά κι οι παρακλήσεις παραμονές δεκαπενταύγουστου στην Παναγιά με τα χίλια ονόματα κάθε ένα μια δέηση ,μια ευχή, μια ευχαριστία. Μέρη που πήγα, μέρη που χάρηκα, μέρη που δεν αναφέρω κι άλλα τόσα που σχεδιάζω να επισκεφθώ.

Εκεί όμως που κάθε καλοκαίρι επιστρέφω… το πιο ωραίο μέρος του κόσμου είναι της παιδικής μου ουτοπίας μετρώντας παγωτά και μπάνια, κοιτάζοντας το Ζάντε απέναντι ,με το χάδι το πατρικό στα κοτσιδάκια που έχουν στεγνώσει με την αρμύρα της θάλασσας ,και με το πιο ωραίο ηλιοβασίλεμα του κόσμου.