ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ " Δανεική....."

Μη με ρωτάς.
Είμαι μια λιωμένη
δροσοσταλιά,
είμαι μια σταγόνα
από τη λύπη σου.
Είμαι μια πάχνη ιδρωμένη,
το νωπό δάκρυ
που ξεγελάει
τις στυφές λυκαυγές σου
όταν εκείνος
δεν είναι κει.
Κάποτε,
όταν ακόμα υπήρχε
η ζωή,
όλες οι χαραυγές σου
μουσκεύανε από χαρά,
γέλαγαν τότε
ακόμα κι όλοι οι καημοί,
όλες οι απουσίες,
γιατί εκείνος
κυλούσε στο αίμα σου
και τα γλυκά πρωινά
μοσχομύριζαν ένωση.
Μη με πονάς.
Είμαι μια λιωμένη
αγκαλιά,
είμαι μία γουλιά
απ την πίκρα σου.
Αχάραγα ακόμα,
μα όλα αγρυπνούν,
ζηλεύουν τα μεθύσια
των άλλων,
τόσα ποτήρια
αδειασμένα από έρωτα
μα εκείνος
μακρυά μου ζαλίζεται
με γκάζια θολά
και ρεζέρβα σκισμένη
κι εγώ ξέμεινα,
δεν έχω άλλη βενζίνη
να κάψω,
να κλάψω,
να καώ πυρπολημένη
στην πυρκαγιά της.
Μη με ζητάς.
Είμαι μια κλέφτρα εικόνα,
μια υπόσταση δανεική
από τη νοσταλγία σου.
Είμαι ένα άψυχο είδωλο
που εμψυχώνεται
με την απουσία,
μη με ζητάς,
υπάρχω μόνο
όταν κοιτάζεσαι στον
καθρέφτη σου,
με γεννά η επιθυμία,
να το ξέρεις,
απόψε ανακηρύχτηκα
λιποτάχτισσα αγάπη,
δεν υπάρχω,
δεν είμαι,
απουσιάζω εκτός
εαυτού,
απόψε
με λεηλάτησε ο έρωτας..........
ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ