ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΥΧΛΗ " Ατιτλο "

πηγή φωτογραφίας 

Μύριζε βροχή, σύκα και σταφύλι η αρχή της μέρας
ενός Αυγούστου που λιγώνει μαζί με το φεγγάρι του.
Τυλιγμένα στα σεντόνια έμειναν τα όνειρα της νύχτας,
όποια κι αν ήταν, έσβησαν σαν τα ίχνη των γλάρων στην άμμο!
Βαδίζοντας οι ώρες στη σειρά, αποκάλυψαν
μια μέρα σαν όλες τις άλλες, μονότονη και βαρετή.
Αυτή η πολλά υποσχόμενη ευκαιρία μας για Ζωή
συνθλίφτηκε ανάμεσα στα σαγόνια της επανάληψης.
Ίδια βήματα, στους ίδιους δρόμους, οδήγησαν στα ίδια γραφεία ,
με τους ίδιους ανθρώπους, τους ίδιους κώδικες επικοινωνίας
της ίδιας μονοσήμαντης πραγματικότητας.

Κι αν ήταν να γίνουμε καλλίτεροι ...δε γίναμε!
Κι αν ήταν να πάμε παρακάτω ...δε βρήκαμε τρόπο!
Κι αν σε συνάντησα ....ήταν πολύ αργά για μας!
Κι αν θυμάμαι τα όνειρα της νύχτας που πέρασε
είναι για να τα συνεχίσω τη νύχτα που έρχεται !!!

(Μαρια Μ.)