σ' ένα κόσμο
που
θέλεις
να είσαι
αυτό
που δεν είσαι.
Ψάχνεις
μια μάσκα
ν' αρέσει
στους άλλους...
και
ας πληγώνει
το πραγματικό
πρόσωπό σου.
Πονάς,
πληγώνεις,
ματώνεις
τη ψυχή σου...
Στο
τέλος
γίνεσαι
ένας
άλλος...
Λάμπεις
σαν
ψεύτικος χρυσός,
μέσα
στον
ψεύτικο εαυτό σου.
Ψάχνεις
"ταυτότητα"
στ' αζήτητα...
και
σκίζεις
στη μνήμη
τη δική σου...
Φτιάχνεις
ένα "εγώ"
γεμάτο
χρυσωμένο
εγωισμό,
άγνωστο
από τον ίδιο σου
τον εαυτό...
Και
όταν
σου ζητούν
"ταυτότητα"
ψάχνεις
να βρεις
στο ψεύτικο
"εγώ" σου
γνησιότητα...
Από τη συλλογή: Δραπετεύουσες Σκέψεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου