ΘΕΟΦΑΝΙΔΟΥ ΑΡΓΥΡΩ ''ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΡΕΙΑΣ''

Από το χθες έρχονται οι λέξεις μας

καμπάνες μακρινές ηχούν στο τώρα

Αντηχούν.....στης καρδιάς μας τα σπήλαια

Δειλινά εωθινά...Συνομιλούμε χαμηλόφωνα....

Άσε με να σε δω.Κοίταξέ με....

Ως εν εσόπτρω....αίνιγμα.

Στη σιγή των ερήμων σε δίψασα

Να πιω.....να σε πιω

-τ'άδηλα και τα κρύφια-

να σ'αγαπήσω πείνασα σε μιαν άλλη διάσταση

Καθώς στάζουν τα λόγια μας

πολυτρίχια και βρύα σε βαθύσκιωτα δαση ανθίζουν

Σ'ακούω.......Εισακούω τους ήχους σου.

Με τ'ακροδάχτυλα του νου

τρυφερά ψηλαφώ τα σπαράγματα της δικής σου πορείας.

Το χέρι μου κράτησε.....

να μπούμε μαζί στων ψυχών μας τα τούνελ....

Εισχωρούμε...Κρυβόμαστε...Φανερωνόμαστε.­...

Πάλι και πάλι....Φεγγάρια στα σύννεφα...

Μίλησέ μου,καθώς ταξιδεύουμε.

Τις μνήμες σου απιθωσε-φρούτα-

στης καρδιάς τις παλάμες

Να σε γνωρίσω τρώγοντας.....

σε δείπνο μυστικό.....

Κι ύστερα...Ααααα.....Κι ύστερα φύγε αν θες

Σ'αγάπησα.....σε γνώρισα για πάντα....

αθ