Πίνακας - Childe Hassam, Μια πόλη |
I "Με πόση σιγουριά, το χιονισμένο λευκό στρώμα, κάλυπτε
τη μαυρίλα,
αυτό το γκρίζο, που τόσο εύκολα απλώνονταν δίπλα μας/
και μετά
κρύο, πολύ κρύο, λες και περίμενε να εκδικηθεί,
σκληρά, κάτι από τη ζωή μας/
είναι περίπλοκη, η δομή των πραγμάτων, ακόμα κι αυτών,
των φυσικών, όταν
ταυτίζονται/
με στιγμές που περνάνε, αν δεν δένονται μαζί μας,
στα επόμενα
χρόνια". Γιάννης Βέλλης
Πίνακας - Εugene Galien Laloue |
II "Ο αγριεμένος άνεμος χτυπούσε αλύπητα,
μέχρι και το
τελευταίο μισόξερο δέντρο/
ενώ έσερνε την σκόνη και τις πέτρες,
ανάμεσα στα
στενά της πόλης/
τίποτα δεν έδειχνε να αλλάζει,
μόνο τα σύννεφα, τα τρεχάμενα/
ίσως κι οι σκέψεις μας, όσες γεννιόνταν και φεύγανε
σε ένα πρωινό, του
χειμώνα". Γιάννης Βέλλης
Πίνακας - Fritz von Uhde, |
III "Έφτανε γοργά, ο χειρότερος χειμώνας,
όπως δεν τον
γνωρίσαμε ποτέ,
άγριος, αλαζόνας, βίαιος,
οπλισμένος με τα δυνατότερα όπλα του/
κι όμως εσύ, στεκόσουν κόντρα,
στον άνεμο και τις καταιγίδες του,
εκεί στο
ψηλότερο σημείο,
σαν σπουργίτι ορφανό, με το κεφάλι ψηλά,
υπερήφανος/
καταλάβαινες ότι αυτός
ήταν ο τελευταίος σου χειμώνας
, μα ήσουν έτοιμος να τον
νικήσεις,
γιατί ήσουν δίκαιος, γλυκός,
αποφασισμένος, άνθρωπος". Γιάννης
Βέλλης
Κλ. Μονέ, Τα προάστια του Honfleur. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου