ΒΕΡΥΚΙΟΥ ΕΛΥΑ "Ανταύγεια θαλασσιά"

Πίνακας Dmitriev

Απόψε τίποτα.
Μόνο τα μαλλιά μου να σε τυλίξουν τρυφερά σαν ένα απέραντο ποτάμι φλογισμένο.

Κι εσύ μία θύελλα στα χείλη, που σβήνει αργά - αργά.

Κι έτσι όπως διαβαίνω κάτω απ΄τα τόξα σου τα φωτισμένα,

αγκάλιασέ με, να με ταξιδέψεις σε μία θάλασσα απέραντη, πλατιά.

Το χέρι σου το απαλό, χρυσό κουπί που λάμνει στου χρόνου την ατέρμονη ομορφιά.

Κι εγώ ένα φως, που τρεμοπαίζει γύρω απ΄το άλικό σου στόμα,

να προσπαθώ να αισθανθώ πλάι στην καρδιά σου του φεγγαριού την ευωδιά.

Κι είναι η αγάπη σου δέντρο πολύφυλλο, να ξαποσταίνω στην σκιά του.

Εγώ η ρίζα σου κι εσύ ο χυμός, που με διατρέχει μυστικά.

Απόψε τίποτα.

Μόνο το σώμα να έχει κάτι απ΄του ουρανού το ατλαζένιο χρώμα.

Γιατί όλο το βράδυ τον θάνατο νικούσα,

κάθε φορά που άφηνες πάνω στην ψυχή μου 

μία κρυφή σου ανταύγεια θαλασσιά. 

Έλυα