ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΝΤΙΝΑ "Συνηθισμένα όρια..."

ΑΠΟ http://allforchristmas.wordpress.com/

Συνηθισμένα όρια.Γιορτινές μέρες και φως.Το ακολουθούμε με ευλάβεια.Διαδρομές σε κύκλους που μας περιγελούν στις περιστροφές του καρουζέλ.Τα χέρια στο μέλι και έτσι γλυκά αγγίζουμε τα χείλη και φιλάμε..Μεταδίδουμε τη γλύκα της μέλισσας.Η δική μας προσωπική παραμένει στο αδρανοποιημένο στόμα.Μια τελευταία πινελιά στα μάτια ,στο τέλος ενός χρόνου ,βάφόμαστε και ξεβάφόμαστε στην αρμονία γυρεύουμε το γελωτοποιό της ψυχής ,κουδούνια να χτυπήσει και γέλιο να βγει ορμητικά από το στήθος .Ο απέναντι καλλικάτζαρος χοροπηδάει και διασκεδάζει με τα φανταχτερά ψέμματα που φορέσαμε,χοροπηδάμε και εμείς να προλάβουμε το έλκηθρο της ονειροπαγίιδας που έχουμε κρεμάσει έξω από τη πόρτα.Σε τούτο το καλά φωτισμένο τόπο του ευατού μας και σε ότι τριγύρω μας χορεύει και σέρνεται εκεί στη μικρή ζεστή γωνιά του καλύτερου νου μας,εκεί που το ετερόφωτο φως προσπαθεί μάταια να διεισδύσει κει συμβαίνει αυτό που το δυνατό φως δε μπορεί να καταλάβει.Ο μικρός μα μέγιστος ευατός μας γίνεται ο ίδιος η ανατροπή αφήνοντας όλες τις παράξενες δυνάμεις.τα κρυμμένα παραμύθια των γιορτών να πάρουν ζωή ,γιατί ήταν από πάντα εκεί έτοιμα να δραπευτεύσουν ,να αγκαλιάσουν να ζήσουν την απόλυτη αλήθεια .

Μεγάλες διαδρομές σε ένα φωτισμένο σύννεφο που σκεπάζει τα μαλλιά μας ,αλμυρή αγκαλιά από το ταξίδι στην ανοιχτή θάλασσα της σκέψης ,και γεύσεις μα γεύσεις αληθινές από ζεστά χείλη που έτσι απαλά αφήνουν το χριστουγεννιάτικο δώρο τους κάτω από της συνήθειας το στολισμένο δέντρο.