ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ "ΕΝ ΟΨΕΙ ΕΟΡΤΩΝ."

    Στα σκαλοπάτια μιας εξώπορτας τρώει λιμασμένα λίγο ψωμί ..... βλέμμα τρομαγμένο , χέρια άπλυτα ..... στο πρόσωπό του βλέπω έναν ήρωα ενός παραμυθιού , τον Γιάννη Α-Γιάννη ......

Στρίβω και μπαίνω στο στενό που οδηγεί σπίτι μου ..... στα κάγκελα του σχολείου ένα κοριτσάκι κρατά στα χεράκια του μερικά πακέτα χαρτομάντηλα ..... αμέσως το ταυτίζω μ' αυτό που πουλούσε σπίρτα στο παραμύθι του Άντερσεν .....

Παραμύθι η ζωή τους όχι χαρούμενο , ΑΘΛΙΟ .... κρύο , πείνα , ξευτελισμός , στέρηση , ξεπεσμός .....

Κάποιοι βλέπουν και προσπερνούν με γκριμάτσα αποστροφής , άλλοι προσπερνούν αδιαφορώντας , άλλοι κάνουν πως δε βλέπουν γιατί δε μπορούν να προσφέρουν.Κι όλες αυτές οι σκηνές , στολισμένες από βιτρίνες με φωτάκια και γλυκίσματα χριστουγεννιάτικα , καραβάκια , αγγελάκια , δεντράκια στους δρόμους της πόλης , ΕΝ ΟΨΕΙ ΕΟΡΤΩΝ.

Ποιών εορτών;;;;πώς μπορείς να γιορτάσεις τη γέννηση του Χριστού όταν τα παιδιά μας πεθαίνουν από μαγκάλι γιατί δεν είχαν άλλο τρόπο να ζεσταθούν;;;;;;....Πώς μπορείς να γιορτάσεις όταν συνάνθρωποί μας αυτοκτονούν επειδή καταστράφηκαν οικονομικά;;;;;....Πώς μπορείς να γιορτάσεις όταν σε παγκάκια , σε ετοιμόρρωπα σπίτια , κάτω από γέφυρες ζουν άστεγες οικογένειες;;;;;

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕΣΑ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗΤΗ ΚΟΛΑΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΟΙ ΙΑΒΕΡΗΔΕΣ;;;;;;;;;;;;

Μ.Π.