Σήμερα,
σ έναν περίπατο,
συναντήθηκα μ ένα φύλλο
σε λακκούβα από λασπόνερα.
Κάθισα δυο στιγμές
και χάζευα...Το ζήλεψα
Ταξίδευε στο πουθενά,
πήρα να του πω:"Στάσου,πάρε με βόλτα μαζί σου!".
Σταμάτησε-σαν κόπασε ο Άνεμος!
- περίμενε ώσπου να καθίσω-στην δροσοσταλιά,της πλάτης
του-.
Πάμε για το ταξίδι.
Πότε δεν ένιωσα τόσο όμορφα
μεσ την ανυπαρξία μου,όσο μ' ετούτο δω το "φίλο".
Ολα μεγάλα,όλοι φωνάζουν-και μεις-
συνεχίζουμε να πάμε στα πλαϊνά των δρόμων.
Πήγα να του πω:
"Πάμε ως την άκρη του κόσμου,να δούμε χίμαιρες κι
Αργοναύτες να ταξιδέψουν δίπλα μας.
Γεια σου Οδυσσέα...Σε παρακαλώ".
Μα μ΄ άφησε στην πόρτα του σπιτιού μου
απ έξω.
Κοιτάζοντας πίσω,το ταξίδι μας να δω,
κατάλαβα πως με ταξίδεψε από την γυναίκα στο κορίτσι!
Πόσο μακρινό ταξίδι τελικά!
Κουράστηκα-δύσκολο να 'σαι παιδί,σ' όνειρα να πιστεύεις!-
στον καθρέφτη της Μάνας μου,φόρεσα την μάσκα της
γυναίκας.Το παιδί στο είδωλο φεύγει...
Αλλη φορά μικρή μου..Αλλη φορά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου