Κοίτα τα αποκαΐδια ψυχή μου.
Έχουν να σου διηγηθούν μια ιστορία.
Τη φλόγα που κάποτε έζησες μέσα σου βαθιά
μέσα στις στάχτες κάπου εκεί
την έχουν φυλαγμένη.
Αναπολείς.
Μέσα στις στάχτες αναζητάς.
Τη φλόγα που είχες κάποτε
να ξανανιώσεις.
Μα άπραγος θα μείνεις
αν στις αναπολήσεις σου αυτές
καθηλωμένος μένεις!
Δεν θ' ανάψει ξανά η φωτιά
όσο κι αν φλογοβόλο το βλέμμα σου το κάνεις
όσο κι αν λαχταράς τα χέρια σου να απλώσεις
και η θέρμη η παλιά το κορμί σου να τυλίξει ξανά.
Μα σύρε, αν θες, νέα ξύλα να μαζέψεις
Πήγαινε ψυχή μου έξω να κοπιάσεις.
Οι αέρηδες, το ξέρω, σε τρομάζουν.
Το ψύχος σε ακινητοποιεί.
Μα άπραγος θα μείνεις
αν στις αναπολήσεις σου αυτές
καθηλωμένος μένεις!
Σύρε ψυχή μου ξανάμματα να φέρεις,
νέα φλόγα να ανάψεις
Την κούραση στο τέλος θα απολαύσεις!
@ριστέα
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://princess-airis.blogspot.gr/2013/12/blog-post_5.html
Γεωργία μου, σε ευχαριστώ από καρδιάς για την προώθηση !
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'σαι καλά!
Από αύριο 24 ποιήματα στο Συμπόσιο περιμένουν την κρίση όλων!
Φιλιά!
χαρά μου Αριστέα μου να "φιλοξενώ" ποιήματά σου !! Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό!! φιλιά!
Διαγραφή