Βρέχει στην πόλη.
Μια σπασμένη ομπρέλα ...
Μια αγκαλιά καταφύγιο...
Υποσχέσεις που έμειναν μισές...
Δάκρυα που στέγνωσαν πριν καν κυλήσουν...
Λίγα βήματα πριν τον Παράδεισο...
Λίγα φιλιά πριν το αντίο...
Τα χέρια που σφίγγουν την αλήθεια ...
Το ρολόι σταμάτησε στη λύπη...
Μια συγνώμη που δεν ήρθε ποτέ...
Τι να σου γράψω ;
Τώρα, που το μελάνι σώθηκε;
Ρίξτε όλα τα διαψευμένα όνειρα στη φωτιά.
Κάνουν καλό ''προσάναμμα''. (Μ.Λ)
Eυχαριστώ πολύ, για τη χαρά και την τιμή, Γεωργία μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου δική μου είναι η χαρά!! να ρίσαι πάντα καλά !
Διαγραφή