Carpe "Αγχόνη"

Τα φώτα σβήνουν

υποχωρούν οι απαιτήσεις της σάρκας.

Μια καρδιά συνεχίζει

να πάλλεται ανεξέλεγκτα,

γλιστρά στη βροχή,στο όραμα,

ένα σώμα ιδρωμένο

στον ωκεανό των στάσιμων νερών του.

Σώματα τρυφερά

σε μονοπάτια δύσβατα

σεργιανούν,

αρνούνται να υποταχθούν.

Μέρες τώρα

είναι που σωπαίνω

η ζωή βιάζεται ξεφτίζει

ακόμα ανασαίνω,

εκστασιάζεται η ψυχή

κι αλήθειες ψιθυρίζει.

Τα φώτα σβήσαν.

Μια αγχόνη στήθηκε...

ζωές που αγναντεύουν

το θάνατο γυμνές.

Carpe.