Ήρθε πάλι αργά για να φύγει νωρίς.
Θυμήθηκαν καιρούς ξεγνοιασιάς,
που τότε τους φάνταζαν τρομεροί,
χορούς και τραγούδια μιας πονηριάς
που τη νόμισαν αθωότητα.
Κάποιες στιγμές απόμεναν σιωπηλοί να κοιτάζονται
κι άλλοτε να κοιτάζουν κάπου επίμονα,
χωρίς να προσέχουν πουθενά.
Σιωπηλοί στάθηκαν πάλι,
όταν εκείνος σηκώθηκε να φύγει
ακόμα και τότε που δώσανε τα χέρια.
Ό,τι περίμεναν να πουν
και πάλι δεν ειπώθηκε.
Έγινε δάκρυ που αργοκύλησε κρυφά
κάποια στιγμή, που δεν επρόσεχε κανείς τους
ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου