ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΜΠΟΥΡΙΚΟΣ - Ποιήματα από τη Συλλογή "Άγρια βλέφαρα"

Photo credit by Maria Kokka

Ήθελα να ζω στο στήθος σου
Να απομένω αλμυρός
Κι όταν οι χτύποι σου μιλούν
Να κάνω σιωπή
Μέχρι να σκύψεις να με μαζέψεις
Με εκείνη τη χούφτα που μαζεύεις τη ζωή
Να ταξιδέψω δίχως χάρτη
Ο κίνδυνος πάντα εκεί
Μέσα στο σώμα άγραφος
Ήθελα στο στήθος σου να ζω
Ένα σορό ιδρώτα ο κόσμος
Μια αόρατη παράγραφος στο βλέμμα του καιρού
Μόλις σου λείψω, να σκύψεις να με μαζέψεις
Του ώμου σου το άσπρο μέτρημα δεν θα τελειώσει ποτέ
Μέχρι να σκύψεις να με μαζέψεις
Σταμάτης

Που να'χει χαθεί η φωνή σου
Ας χορέψουμε κάτι
Όσο κρατάει η μελωδία έχεις τα μάτια σου κλειστά
Και τα δυο χέρια επάνω μου
Επιμένει πιο τρυφερά η σιωπή όπως γυρίζει ο κόσμος
Ας χορέψουμε κάτι
Με λίγη μυρωδιά στα χρόνια και στο πορτοκαλί  σου φόρεμα
Θυμήθηκες να βάψεις τα χείλη σου
Όσο κρατάει η μελωδία
Γυρίζεις επάνω μου
Βρεγμένος ο δρόμος και τα λευκά σου χέρια
Όσο επιμένουν τρυφερά
Ας χορέψουμε κάτι
Σταμάτης

Σου αφήνω ένα φιλί
Ολάκερη ζωή θα μπορούσε να βρίσκεται σε δύο χείλη
Εκεί στην άκρη της σάρκας
Κάποιοι θεοί μας άφησαν εκείνο που δεν μπορούν να κάνουν
Σταμάτης

Μοναχικό μου πλάσμα
Όπως εγώ σιωπάς για κάθε στάλα
Καταθέτεις κάθε άγγιγμα σιωπηλά στον τόπο που ήρθες
Κι εγώ που ακούω πως πέφτει η αφή σου στο λίγο φως
Σου λέω από μέσα μου μια ιστορία
Εκείνη που βάζει στα μαλλιά σου άρωμα και γράφουν οι ποιητές
Κάποτε θα καταλάβουν ότι οι στίχοι είναι σιωπηλοί, γιατί καθόσουν στη βροχή
Σταμάτης

Τώρα που βραδιάζει η τρυφερότητα θα κρυφτεί
Μπήκε σε τσέπες και τετράδια
Αυτά τα βλέμματα ποιος θα τα φυλάξει
Μια πεταλούδα το φιλί θύμωσε και χορεύει
Σ'ένα άπλωμα τα πόδια σου θα προσπεράσουν
Ετούτη η γη δεν τα χωράει
Βράδιασε
Και η τρυφερότητα άνοιξε το βήμα
Στο παρακάτω των χεριών σου τα χρόνια ξάπλωσαν για την άνοιξη
Αυτά τα βλέμματα εσύ θα τα φυλάξεις
Γιατί της πεταλούδας το φιλί τούτος ο κόσμος δε χωράει
Σταμάτης