Χάρης Κανελλακόπουλος "Εκεί που ακόμα μυρίζει το μικρό γιασεμί..."

Σύρε παιδάκι μου και πιάσε ένα μπουκάλι κρασί και που’σαι ;Πιάσε κι ένα ποτήρι μην πίνω με τις χούφτες. 

Καψάλισε και δυο φετούλες ψωμί,ρίξε και λίγο από το φρέσκο λαδάκι, τρίψε και μια ντοματούλα με λίγες ελιές και έλα να τα πούμε λιγάκι. 

Πες μου οι Μάγοι πού θα αφήσουν τα δώρα ,πού πάει εκείνο το αστέρι και χάνεται κάθε χρόνο που ζωντανεύει το όνειρο; 

Πες για τους ανθρώπους που μικραίνουν στις ειδήσεις για τους άλλους που γυρίζουν σελίδα και ανάβουν φωτάκια σε ψεύτικες γιορτές.Για τον μικρό τυμπανιστή.Πες μου. 

Για τα χέρια που παγώνει η μοναξιά, για τα λόγια που φωτίζουν το σκοτάδι, για τα παιδιά που παίζουν με όπλα. 

Πες μου για ‘κείνο το ταξίδι που έκανες χωρίς αποσκευές, για τα σύννεφα, για ό,τι πίστεψες πως είναι αληθινό. 

Για τα φιλιά, για τα δάκρυα, για τον χορό που σέρνεις το βήμα σου.Για τον βασιλιά που κοιμάται .Για τον Έρωτα που παγώνει στην αίθουσα αναμονής.Πες ό,τι θέλεις. 

Για την ζωή που άφησες μισή. 

Έλα δίπλα μου και κάθησε όσο θες. Πιάσε και ένα μπουκάλι κρασί και δίπλωσε τα χέρια σου επάνω μου. Μόνο να προσέξεις το μικρό γιασεμί που κρύβω από μικρός στην αγκαλιά μου. Αυτό το άρωμα με κρατάει ζωντανό. 

Αυτό το άρωμα μπορεί να μας ενώσει.Πιες μια γουλιά κρασί από το ποτήρι σου και δώσε μου να πιω από το ίδιο σημείο. 

Εκεί μου μυρίζει η ανάσα σου. 

Εκεί που ακόμα μυρίζει το μικρό γιασεμί...