ΑΝΤΩΝΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ "ΗΤΑΝ ΑΛΜΥΡΟ ΤΟ ΦΙΛΙ" - Ποιητική Συλλογή

Αντωνία Στεφάνου :Ήταν αλμυρό το φιλί.
Εκδόσεις : Όστρια.
Έτος Έκδοσης :2019
Είδος: Ποιητική Συλλογή
ISBN:978-960-604-516-5
Εξώφυλλο: Φωτεινή Παππά [ζωγράφος].

Οπισθόφυλλο

Το φιλί της θάλασσας

Και αν ξεμάκρυνα
από τον γιαλό
πώς να σε ξεχάσω!
Η αλμύρα
μου έμεινε στα χείλη
από το φιλί
που μου έδωκες θάλασσα.
Και τι αίσθηση
απαλή και γαλάζια
όταν αφήνομαι στο σώμα σου.
Στα καλντερίμια
περπατώ και στοχάζομαι
με θύμησες από σένα.
Και μερεύω
όπως το κύμα καταλαγιάζει
στην καρδιά του βράχου.

Ποιήματα Συλλογής 

Η αρχόντισσα

Κατηφόρισε
με το μεταξωτό της φόρεμα
φερμένο από τα ξένα
και στις πτυχές
ανέμιζε θαλασσινό αγέρι.
Με το χρυσό οικόσημο
ανάγλυφο στο βλέμμα.
Και τον περίμενε
με το μαντήλι του γάμου της
κεντημένο υποσχέσεις
πως θα έρθει.
Και μια σκούνα μεσοπλεύρισε
στου λιμανιού την πλώρη
κατάκοπη από την ήττα
με το κασκέτο του
στο πιο ψηλό κατάρτι.
Φώναξε
και ο ήλιος λύγισε
από την κραυγή του πόνου της
και έγειρε στην δύση.
Έσκυψε το κεφάλι
σαν παρακατιανή
και σκούπισε το δάκρυ
με το μεσοφόρι του γάμου της
αστρίφωτο στην λύπη.
Και ότι περίσσευε
το κράταγε
ζεστό στον κόρφο της
δεμένο στο μαντήλι.
Και όλο χρωστούσε
στο τεφτέρι της ζωής.

❀          ❀          ❀          ❀

Mάνα

Αγράμματη
μα στην καρδιά της χάραζε
ορθά το όνομά τους.
Ο ήλιος την κοίταζε
και έψηνε το ψωμί της
γλυκό και ευλογημένο
αντίδωρο στο στόμα
των παιδιών της.
Χαμογελούσε
και στέγνωνε η αλμύρα
από το βρεγμένο ακρογιάλι
των ματιών τους.
Με την ποδιά της
σκούπιζε τα λάθη τους
και έκρυβε την αγωνία της
στα δώματα της ψυχής της.
Καθημερινά
γονάτιζε και ίσιωνε
τα κύματα στα πανωφόρια τους.
Τα σκέπαζε και σταύρωνε
τον ύπνο τους.
Σαν θα έρθουν μαυροντυμένα
τα όνειρα
να τα καβαλικέψουν άνεμοι
μακριά τους.
Τα νανούριζε αγκαλιές
και τα θήλαζε την ζωή της.
Όπως τότε μικροί βλαστοί
μεγάλωναν στα σπλάχνα της.
Τίποτε.
Δεν το ζητούσες το ήξερε
τι πρέπει να σου δώσει.

❀          ❀          ❀          ❀

Στις αλυκές

Γέμισαν οι αλυκές
αλμύρα
από τον ιδρώτα
των σκλάβων.
Πριν ο ήλιος ξεγλιστρήσει
από το δώμα της νύχτας…
Το μέτωπό τους χαμηλωμένο
στο γέλιο του ήλιου
που ράπιζε το σώμα.
Και έχασκε
τσαλακωμένο κουρέλι
στα μάτια της μέρας.
Αλυσίδες
διπλωμένες λυγμούς
θρόιζαν
στα λυγισμένα γόνατα.
Και ο πόνος κυλούσε
γραμμένος στο δάκρυ
κι έλιωνε
στα άσπρα κύματα της αλυκής.
Σαν μικρά φοβισμένα
σπουργίτια ζεστά
σπαρταρούνε στο χιόνι.
Ο αγέρας περπατά σιγανά
με το χέρι στην τσέπη
σφυρίζει
πάνω στην άτεκνη
από ανθούς γη.
Τα σκυμμένα κορμιά τους
δροσίζει
και μία ελπίδα ελευθερίας
στην ανάσα τους γεννά.

❀          ❀          ❀          ❀

Ο καστανάς

Λίγα κάστανα
ζέσταιναν τον χειμώνα του .
Και ένα παλιό παλτό
δεύτερο χέρι
έκρυβε τα σημάδια
των αναπολήσεων.
Και όλο ζέσταινε
με την μασιά
τα σε αγαπώ
που δεν είπε
διπλωμένα
στην δεξιά του την τσέπη.
Μακάριοι διαβάτες
τον προσπερνούσαν
χορτάτοι από τα απομεινάρια
της ζωής των άλλων.
Και κατηφόριζαν ανώνυμα
με την σκιά τους
να ακολουθεί ηττημένη.
Και το χιόνι
να μπαλώνει χειμώνες
το παλιό του
φθαρμένο παλτό.

Βιογραφικά στοιχεία 

Γεννήθηκα στα Μάλλια της Σύρου.Αποφοίτησα από το Γυμνάσιο θηλέων Αιγάλεω.

Εργάστηκα στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας [Πειραιά] Άγιος Παντελεήμων, στο Ορμονολογικό εργαστήριο , από όπου συνταξιοδοτήθηκα. Ταξίδεψα πολύ εντός και εκτός Ελλάδος. Κατοικώ στο Αιγάλεω Αττικής . 

Η 1η μου ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 2017 με τίτλο Οι Νοσταλγίες της ψυχής μου από τον εκδοτικό οίκο Όστρια.Συμμετείχα με τρία ποιήματα στο Ανθολόγιο ποιήσεως 2017-2018 των εκδόσεων Όστρια.

Ποιήματά μου έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Φολόη και στην εφημερίδα Αιγάλεω.