ΝΤΙΝΑ ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ " Άτιτλο"

Θα 'ναι βρεγμένα στην αυλή.
θα 'ναι ωραία να βλέπεις την αναθύμηση να χορεύει
κι εσύ να τρέχεις με τη σκούπα να τραβήξεις τα νερά
φορώντας πράσινες γαλότσες
Κάποτε ήταν γραμμένα ονόματα σε κάθε σταγόνα
άσαρκα όνειρα που έτρεχαν αβίαστα από τα λούκια
κι εσύ ασάλευτος να ακούσεις τα λαλούμενα
που ρχότανε μόνο για σένα.
Τώρα τα βήματά σου τρέχουν σαν αγριεμένο νερό
να προλάβουν τη φουσκοθαλασσιά
το νερό διαβρώνει τις επιθυμητές προθεσμίες.
Μιλάς με μαθηματικά για τον καιρό,
βυθίζοντας το βλέμμα στην αντοχή της γαλότσας
στην αντοχή της σκούπας,
στα περήφανα βουνά που ερωτεύονται τα δέντρα
τη διασωθείσα κουτσουπιά στο σάπιο της καζάνι
που΄χει στις άκρες του τη μυρωδιά αγγέλων.
Θα΄ναι ωραία η κούραση να γράφεις και να αφήνεις
αθέατα το σπόρο των δακρύων σου
τον ιδρώτα στα κεραμίδια με τα παιδικά δόντια
τις κουρούνες που φτερούγισαν
να τα πάρουν για να φέρουν άλλα,
καθώς κυλάει κάθε πουγκί με βάρος από τα χέρια σου
Όταν τελειώσεις με αυτά θα φαίνεται καθαρά η αγάπη
θα ΄χεις τη λάμψη της γαλάζιας πίστης
πράσινες γαλότσες στην αποθήκη
ευγενικά κομμάτια στίχων με μυρωδιά βρεγμένου χώματος.
Θα ΄ναι αθώος στην αυλή ο χρόνος.΄

Η φωτογραφία ανήκει στη Ντίνα Γεωργαντοπούλου