Εγκαταλείπω την πόλη μου.
Όχι γιατί δεν την αγαπώ πια.
Αλλά γιατί αυτή η αγάπη τώρα με πνίγει.
Δεν μπορώ να αντέξω το ξεγύμνωμα της
Το βουητό των τροχοφόρων στους δρόμους
Τα μαχαιρώματα στα στενοσόκακα
Τις διαδηλώσεις εκ του ουκ άνευ, απλά για εκτόνωση
Τους γείτονες που ξέχασαν την καλημέρα
Τους εργοδότες που εκμεταλλεύονται την ανέχεια
Τις συμφεροντολογικές συναλλαγές
Τα λουκέτα στα μαγαζιά που πενθούν στην ερημιά τους
Με τρομάζουν πια οι νύκτες της που όσο πάνε αγριεύουν
Είναι αυτή η πόλη μου;
Είναι αυτή η άλλοτε όμορφη πόλη μου;
Γι’ αυτό θα φύγω μακριά .
Θα κλείσω την πόρτα ,
θα παραδώσω το κλειδί στο σπιτονοικοκύρη
Θα απελευθερώσω το καναρίνι μου
θα πετάξω το κλουβί στα σκουπίδια
Όχι άλλη σκλαβιά, όχι αλλά σίδερα
Θα ξεριζώσω απ’ την καρδιά μου τις αναστολές
Και θα τρέξω μακριά…
Να κυνηγήσω απ’ την αρχή το όνειρο
Που αυτή η πόλη κάποτε μου χάρισε
Μα μου το άρπαξε τώρα πίσω χωρίς οίκτο.
ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου