«Το χειρότερο πράγμα όταν είσαι ψυχοπαθής είναι ότι οι άνθρωποι περιμένουν να φέρεσαι σαν να μην είσαι»
Mια από τις τραγικές αλήθειας της ταινίας ''JOKER'' που απογειώνεται από την οσκαρική ερμηνεία του Χοακίν Φίνιξ και την εξαιρετική σκηνοθεσία του Τοντ Φίλιπς...
Εργαλεία που εντυπωσιάζουν το θεατή αλλά δυστυχώς αγκομαχούν να γίνουν ο μανδύας συγκάλυψης ενός επικίνδυνα μηδενιστικού μηνύματος που δίνει στην ιστορία του ψυχικά ασθενούς πρωταγωνιστή αλλόκοτες κοινωνικές προεκτάσεις...
Το σενάριο διαδραματίζεται στους δρόμους της Γκόθαμ Σίτι όπου ο μοναχικός και ψυχικά διαταραγμένος Άρθουρ εργάζεται περιστασιακά ως κλόουν και πασχίζει να κάνει καριέρα ως stand up κωμικός. Η επιθυμία του αυτή δείχνει να είναι η μάταιη προσπάθεια να γίνει μέρος ενός σκληρού κόσμου που τον απορρίπτει και μέσα από τον εξευτελισμό και τις προσβολές τον οδηγεί στην παραβατικότητα και στο έγκλημα...
Η φιγούρα του προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα ... αποστροφή για τις πολλαπλές εν ψυχρώ δολοφονίες του μαζί με ύπουλες ενέσεις συμπάθειας-συμπόνοιας μέσα από διάσπαρτες πληροφορίες για την τραγική παιδική του ηλικία και την προδομένη σχέση με τη μητέρα του... αντιφατικά συναισθήματα που δημιουργούν ένα συγκινησιακό φορτίο αλλά δυστυχώς γρήγορα μεταλλάσσονται σε φόβο, όταν ο θεατής συνειδητοποιεί ότι γίνεται κοινωνός της δικαίωσης-εκδίκησης του περιφρονημένου Άρθουρ με ακόμη πιο φρικτό και αποτρόπαιο τρόπο...δηλαδή με την μετατροπή του σε ίνδαλμα καταπιεσμένων περιθωριακών κοινωνικών ομάδων που με το πρόσχημα της αποκατάστασης της κοινωνικής και ταξικής αδικίας, επαναστατούν και σκορπούν τη φρίκη, τη βία και το θάνατο στους δρόμους, όπου εκτυλίσσονται σκηνές παράνοιας και απόλυτης αναρχίας...
Το μήνυμα της ταινίας με απογοήτευσε... γιατί θεωρώ ότι ως καλλιτεχνικό δημιούργημα διέπραξε υπέρβαση των κανόνων με την ηρωοποίηση της βίας και του εγκλήματος, ως όπλο κάθε φτωχής και αδύναμης μειονότητας του περιθωρίου, ενάντια στους δυνατούς του αδηφάγου συστήματος...
Αλλά με απογοήτευσε ακόμη πιο πολύ γιατί δεν έφερε την κάθαρση...που μετά από αυτό το δίωρο ερεβώδες ταξίδι στο χάος ο νους προσμονούσε, ως την μόνη σωτηρία,
Ακόμη και αυτή η ελπίδα που αχνοφάνηκε στον τελευταίο διάλογο του αντι-ήρωα με κάποιον ειδικό σε αίθουσα του ψυχιατρείου και στιγμιαία έφερε τη λύτρωση στο θεατή, ακυρώθηκε αμέσως μετά από τα ματωμένα χνάρια του πάνω στο κατάλευκο φόντο του διαδρόμου...
Υ.Γ. Η ταινία ορθώς κρίθηκε ακατάλληλη για ανήλικους και όχι μόνο...θεωρώ ότι δε συνίσταται για άτομα με οποιαδήποτε ψυχική πάθηση, ασταθές αξιακό σύστημα και τάσεις ταύτισης με μοντέλα...
Από : η μικρή γλωσσού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου