OΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ - ΕΚΡΟΗ ΦΩΤΟΣ

Δεν έχει χρώμα η μοναξιά να ζωγραφίσω ούτε σκιά οι ιδέες να δροσιστώ πίνω από το ποτήρι της έμπνευσης και τα όνειρά μου ανθίζουν πάνω στο χαρτί. Ο σαλτιμπάγκος χρόνος αναπνοές ελπίδων να σκορπά, κτερίσματα της ρέμβης. Δεσμώτης γίνομαι στις σκιές ονείρων, μια ρωγμή προσπαθώ να κλείσω ψάχνοντας Μεσσίες. Ο ανεμοστρόβιλος μανιασμένος τις χτυπά, μα δεν φεύγουν, παραμένουν στάσιμες στο παραλήρημά τους. Παραμένουν κραυγές μαρμαρωμένες σαν εκείνον τον μαρμαρωμένο Βασιλιά, που ψάχνει για ερμηνείες πάνω στα χαρτιά, λόγου αρμονίες. Ώσπου να η φιλία, ευλογία, αποτύπωμα καρδιάς, λουλούδι που ευδοκιμεί, αέρινο όνειρο, πλαισίωμα ρευστών στίχων. Στης θάλασσας την ηρεμία, όταν ανθίζουν οι ψυχές, νάρκισσου αρμονία η φιλία και ετέρων ανθών το όραμα, πληρούν τις τέλειες αποχρώσεις του πλανήτη μας αξίες, που εκρέουν φως! ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ Από το βιβλίο <<Απόηχοι Χρωμάτων>> 2015