Τούτη τη μέρα ο Άραχθος φοράει τα αιμάτινά του,
και κλείνει το παράπονο μεσ’ τη νεραγκαλιά του.
Οι νύφες που στολίζονται στα καλορίζικά τους,
άλικα βάφουν τα μακριά και άσπρα νυφικά τους.
Τα βρέφη,οι μάνες τα κοιτούν με του ματιού την κόχη,
κι έχουν στο νου το αγέννητο που είχε μαμή τη λόγχη.
Χτυπούν καμπάνες πρωινές κι έχουν λυγμό στον ήχο,
το καλυμμαύχι του παπά ματόβαψε τον τοίχο.
Στον κήπο τον μαρτυρικό τόσοι σταυροί σπαρμένοι,
κι η τρύπα στο Ευαγγέλιο βρυσούλα σφραγισμένη.
Σκύβω το βλέμμα και θωρώ την ονοματοστήλη,
κι η φρίκη μου κατάκαψε,του νου μου το μαντήλι.
Ένοιωσα ένα παράπονο στα σφραγισμένα μάτια,
που ανάλγητοι τα ρίξανε σε λήθης μονοπάτια.
Δικαίωση αποζητούν στο έγκλημα το οργισμένο,
βωμός θυσίας ολόλαμπρος το ιστορικό Κομμένο.
Εγκλουβή, 16 Αυγούστου 2018
Η φωτογραφία είναι από https://odimosmou.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου