Χειμωνιάζει.
Και δεν ξέρω
αν τα πεφταστέρια μου
θα στάξουνε γκρίζα.
Σφιχτά θα κρατήσω
το στερνό καλοκαίρι
να πυροβατώ στ' ανακαλέσματα
του φωτός,
μ ένα κλεφτοφάναρο
κρεμασμένο στην
εκτυφλωτική μου ψυχή
θα ερωτοτροπώ με τις φλέβες
των ρημάτων,
θα φτιάχνω φράσεις
και φουρτούνες
και πανσέληνους
με του κορμιού σου
τη θύμηση
και με την Πούλια.
Χειμωνιάζει.
Μα η αφή,
ακροχαιδεύει τη μέθη
απ τη δασύτριχη αρμύρα σου,
στιλπνά τα σώματα μας
με φιλντισένια αγάπη
τα ράβαμε
και τα δέναμε
με τα όστρακα των Κυκλάδων,
μη με λυπηθείς,
άσε στα πρωτοβρόχια
να πέφτει επάνω μου
άλικο το έρμα τού έρωτα,
κρυώνω αλλιώς
και πες μου,
πώς να μη λυγίσω
αν δεν φιλώ μέσα στο ρίγος
την αλκυονίδα σου σκέψη.....
ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ
Και δεν ξέρω
αν τα πεφταστέρια μου
θα στάξουνε γκρίζα.
Σφιχτά θα κρατήσω
το στερνό καλοκαίρι
να πυροβατώ στ' ανακαλέσματα
του φωτός,
μ ένα κλεφτοφάναρο
κρεμασμένο στην
εκτυφλωτική μου ψυχή
θα ερωτοτροπώ με τις φλέβες
των ρημάτων,
θα φτιάχνω φράσεις
και φουρτούνες
και πανσέληνους
με του κορμιού σου
τη θύμηση
και με την Πούλια.
Χειμωνιάζει.
Μα η αφή,
ακροχαιδεύει τη μέθη
απ τη δασύτριχη αρμύρα σου,
στιλπνά τα σώματα μας
με φιλντισένια αγάπη
τα ράβαμε
και τα δέναμε
με τα όστρακα των Κυκλάδων,
μη με λυπηθείς,
άσε στα πρωτοβρόχια
να πέφτει επάνω μου
άλικο το έρμα τού έρωτα,
κρυώνω αλλιώς
και πες μου,
πώς να μη λυγίσω
αν δεν φιλώ μέσα στο ρίγος
την αλκυονίδα σου σκέψη.....
ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου