ΕΛΕΝΗ ΤΑΪΦΥΡΙΑΝΟΥ " Η μεγάλη αγρυπνία...."

Στης μεγάλης αγρυπνίας τη γονυκλισία, μαυροφόρα μυροφόρα βρέθηκα να ραίνω μοσχολίβανο τα άχραντα μυστήρια σου... Με τις καμπάνες τις μελωδικές, τραγούδησα σε ήχο πλάγιο Βυζαντινό... Κι ύστερα στης Καπερναούμ το κόκκινο χώμα ταξίδεψα με καραβάνι καμηλιέρηδων, και γεύτηκα την αρμύρα της ερήμου ακολουθώντας το αστέρι σου... Στης Ιεριχώ τα κάστρα, σ'έντυσα Βασιλιά μου και σε προσκύνησα... Και στης Βαβυλώνας τους κήπους μέθυσα με τα αρώματα σου... Σ'έχασα μέσα στις αγορές και τα παζάρια της Ανατολής... Μπερδεύτηκα στα βαριά αρώματα του Νείλου... Φελάχα με πλατύγυρο καπέλο, θέριζα ρύζι στους μεγάλους ορυζώνες της Αιγύπτου... Τα βράδια στα μαγεμένα δώματα, πάνω στα πολύχρωμα χαλιά, έλεγα παραμύθια σε μεθυσμένα χνώτα... Κι ύστερα τα ξημερώματα στην Άγια σου Πόλη χτυπούσα τα σήμαντρα της αγάπης σου... Πολλές φορές σ' έχασα στο δρόμο μου, άλλαζε η μορφή και η φωνή χρώμα και ήχο, μπέρδεψα τα βήματα μου και σκόνταψα πάνω στις αμφιβολίες μου για σένα... Με χίλια μυστικά σήματα μου έδειχνε πως είσαι δίπλα μου... Κι εγώ ακόμα δεν ξέρω αν σε βρήκα... Κοιτώ τα μάτια μου στον καθρέφτη, και βλέπω σκιές θυμού μέσα... Ακόμα σφίγγω θυμωμένα δόντια και γροθιές.... Πως να έρθω έτσι κοντά σου... Στη Μεγάλη Αγρυπνία της Καλοσύνης σου θα κάψω το μανδύα του θυμού μου... Θα μπω στην Κολυμπήθρα του Σιλωάμ, Και θα εξαγνιστώ με την αγάπη σου...

H φωτογραφία είναι από https://gr.pinterest.com/