πληγιασμένα δάχτυλα σου,
ζητώντας συγχώρεση
για τις πλάνες νύχτες
και τα καπνισμένα σκηνικά
που φώτισε...
Στο μνήμα της μνήμης σου,
σκαλισμένα λόγια που ειπώθηκαν
και ξέφτισαν στη φθορά
του χρόνου...
Σε μια χαρακιά ματωμένη, που την
καίει η αρμύρα της θάλασσας
βαφτίζεσαι,
με το βλέμμα σου να ατενίζει
τις μαύρες σκιές με τις
κυρτωμένες ράχες τους από την
αχαριστία να σβήνουν,
σε μια γριά-βροχή...
Εδώ στη ρωγμές του ουρανού,
υφαίνεις μαύρες κλωστές,
για να ράψεις,
το φθαρμένο σακάκι των ονείρων
σου"...
.
Marios Georgios Kamburakos.
(19/08/18).
Η φωτογραφία είναι από Pinterest
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου