Mark Kostabi - Missing the point (2007) |
Ε , λοιπόν, το έχεις προσέξει ότι το face και ο έρωτας έχουν κοινή λατρεία;
Στην αρχή, όλα τόσο ιδανικά, στη συνέχεια οι συμβαλλόμενοι γνωρίζονται … μετά… μέσα απ΄την ασύστολη οικειότητα που τραυματίζει τη μαγεία, παραγνωρίζονται, για να δώσουν τη σκυτάλη στις ξιφολόγχες του ανταγωνισμού και της μίζερης αντιδικίας.
- " Δέκα like σου έβαλα εγώ και συ μονάχα τρία; Διαγραφή "
Μα βρε χρυσό μου, τον ίδιο χρόνο χρειάζεται ο αντιγραφέας, τον ίδιο ο Δημιουργός;
Ο πρώτος, ενός λεπτού αντιγραφή.
Μήπως τώρα θέλεις να σου πω, πόσο χρόνο θέλει ο γενεσιουργός της Τέχνης, για να βρούμε εμείς, έτοιμη πνευματική τροφή;
Πόσοοοο; Για ξαναπέστο αυτό; Ώρες; Βδομάδες; Χρόνια;
Λάθος. Μια ολόκληρη ζωή, στην Ανάσταση του Έργου του γονυπετής!
‘Όχι, όχι, καθόλου δεν σε ειρωνεύομαι … αντιθέτως σε θαυμάζω, γιατί χρησιμοποιείς το face για ψυχαγωγία και όχι ως λειτούργημα, στο λίκνο της πνευματικής γιορτής!
Κάνε το κέφι σου λοιπόν εσύ και άκου…
Ακόμα και να " ξεχάσεις, " που λέει ο λόγος, να βάλεις το όνομα του Δημιουργού πάνω στην ανάρτησή σου, μη σκιάζεσαι για την κλοπή Πνευματικής Ιδιοκτησίας, γιατί …
μπορεί τα αποσπάσματα να ήτανε δικά σου και να μην τα θυμόσουν μήτ΄εσύ…
Τρέχα λοιπόν να πιεις τα φραπεδάκια, δείξε και ενσταντανέ με χάχανα, φλερτ και τσιγαράκια, να δω κι εγώ πόσο πικρή συχνά, είναι έξω η ζωή!
Κι άσε μας εμάς… άσε μας να αλυσοδεθούμε στα Καβαλέτα μας, στην Γλυπτική, στις Νότες, την Ποίηση, τη Συγγραφή, να πληγιάσουμε στoν γλυκό πόνο της δημιουργίας, ώστε να μας θωπεύσει χαράματα ο ύπνος, πάνω στο γυαλί.
Αμ για τον άλλον, τι να πεις; Ολοένα στην ξεφτύλα μας ξερνάει:
- " Όλοι σας εδώ μέσα, μόνο τα like κυνηγάτε, αντί να σκύψετε στο ανάστημά σας…. αίσχος και ντροπή "
Καλέ, τι άλλο να κυνηγήσουμε εδώ μέσα, εκτός από…
-Την θαυματουργή αύρα του επαίνου
και της έξωθεν καλή μας μαρτυρίας, το λυτρωτικό φιλί;
Όχι ρε φίλε, πες μου, τι;
Ο γλυκός λόγος της συνύπαρξης,
είναι της Γενναιοδωρίας Αρετή!!!
Όρμα λοιπόν στης κατηγόριας τη μιζέρια, ρούφα και τα ουίσκάκια σου με "ειδυλλιακό " φόντο τις καμένες θάλασσες που ρούφηξαν ζωές ……και σαν γυρίσεις, θα σε καρτεράει της Ανοχής μας η Σιωπή, όμως….
Όσα δεν φτάνουμε,
Όχι στα κρεμαστάρια της οργής, αλλά,
στον Θαυμασμό των προικισμένων,
με το ήθος της γνήσιας υπογραφής!!!
***
*** ***
ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου