ζυγίζουν τον άνεμο
και σκορπίζονται
σαν ιδρωμένα φωνήεντα
στον παγετώνα των καιρών...
Στη λαμπρή σιωπή του κόσμου,
οι σκιές σέρνονται
σαν τα πεσμένα φύλλα
στο σφύριγμα του ανέμου...
Στη διαγραφή
της τελευταίας αχτίδας φωτός
που ξεθωριάζει,
οι ψυχές παγιδευμένες
στο πλέγμα του φόβου...
Η σιωπή τους γεννά
δακρυγόνα δάκρυα
και εμείς προσμένουμε
σε μια παράλυτη νύχτα,
το σχοινί της ελπίδας,
να κρεμάσουμε τις τραγωδίες...
Η ζωή μας,
ένα ατέλειωτο παιχνίδι
ετικέτας,
για τις ανάγκες των άλλων"...
.
.
(Marios Georgios Kamburakos)...
26/08/2018...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου