στοίχισε τα μύρια δυο
στη μετέπειτα θρέψη μας.
Ο Γόρδιος δεσμός
που εκόπη τόσο βάναυσα
ταρακούνησε συθέμελα
όλη τη δομή της ζήσης μας.
Τραυμάτισε κάθε ισορροπία
στο μικρόκοσμο της ψυχής μας.
Τι σου είναι τελικά η πατρίδα! !
Ίσως όλη εκείνη η ακόρεστη ανάγκη
να βυζαίνεις τη μάνα γη
που σ' εγέννησε,
από τα σπάργανα έως και τη θανή σου.
Όλη εκείνη η συνάφεια
ανάμεσα σε τόσους
ακατάλυτους και άρρηκτους δεσμούς.
Ίσως ο λώρος ο ομφάλιος
που δεν διανοήθηκες,
μα μήτε και που τόλμησες
να κόψεις εις τα δυο.
Και η παρμένη πατρίδα;
Θαρρώ εκείνη η κοιτίδα η μικρή,
που έσκαψες βαθιά μέσα στο μέσα σου.
Σαν μια μαρμαρυγή.
Ο νόστος σου ν' ανδρώνεται ,
καθώς θα την βυζαίνει.
Χριστίνα Υπερμάχου
Η φώτο με την αρχαία Σαλαμίνα
από το διαδίκτυο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου