ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΕΥΘΥΜΙΟΥ " ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ "

Κόρη της Αφροδίτης,
του Ολύμπου πάνλευκο σύννεφο
και κεραυνέ στης καρδιάς μου το Ιερό,
πριν φύγεις,
μην αφήσεις το στήθος μου ορφανό.

*
Ομνύω στα λυτά σου τα μαλλιά,
που χαιδεύουν σαν άνεμοι τις Συμπληγάδες,
στα όνειρα που χάθηκαν ανένοχοι φυγάδες
Στων Ερινύων το παράλογο κυνηγητό,
που το`χουν φυλαγμένο μυστικό.

*
Σ`αυτά τα μάτια, στα κρόσσια των βλεφάρων,
στις αύρες που φιλούν πρωτάνθιστα χείλη
μαγιόφυλλο στα χέρια των βοριάδων
Αιόλου θυγατέρα,ερωτικού χρησμού το δείλι.

*
Σε ότι λάχταρησα να δώσω,θυσία νηνεμίας
κι όσα γονάτισα να προσκυνήσω για να νοιώσω,
ακόλουθος σκυφτός Ελευσίνιας λιτανείας,
ότι φιλάς μαρτυρικά και σταυρώνεις, θα προδώσω.

*

Κόρη του έρωτα,χρυσόπυρο βέλος της Μοίρας,
οι λέξεις μου φτωχές να πουν δεν στέργουν
χορδές των τραγουδιών που σέρνει η Λύρα
Αγάπη, των αιώνων σου τα αχαλίνωτα με θέλγουν.

*
Ομνύω στων θεών τα γκρεμισμένα ειδώλια
όλα κι αν σβήσουν,
Κόρη,εσύ πορεύεσαι αιώνια...---

Κωνσταντίνα Ευθυμίου