ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ " Κολυμβήθρα του Σιλωάμ " Eπαινος στον Ζ΄Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης "Καισάριος Δαπόντες".

Χρόνια και χρόνια τεμπελιάζαμε αμέριμνοι
στην οργωμένη γη του Ομήρου, στα λιβάδια
στου Οδυσσέα την αυλή τρώγοντας πίνοντας
" καλά παιδιά οι μνηστήρες κι είχαν γούστο."
.
Χρόνια και χρόνια και τριγύρω στις πλαγιές
είχαν σκορπίσει τρομαγμένα τα κοπάδια
του Αγαμέμνονα -ποιος τάχα να νοιαστεί-
ποιος να βρεθεί να τα περιμαζέψει;
.
Έφταιξε ίσως που πιστέψαμε στα όνειρα
στους τσαρλατάνους και στο γιατρικό
για κάθε αρρώστια
σ` αυτούς που λένε το φλυτζάνι, τα χαρτιά
και σ` όσους μες απ` το γυαλί μας λεν τα νέα.
.
Έφταιξε ίσως και ο δάσκαλος που τόνιζε
με δακρυσμένα απ` τη συγκίνηση τα μάτια
“αυτή η χώρα κι αν γονάτισε σηκώθηκε
αυτή τη χώρα ο Θεός την προστατεύει”.
.
Έφταιξε ίσως που κοιμήθηκε ο Γέρος μας
κι ο Γιος της Καλογριάς κι ο Μακρυγιάννης
κι έρημοι μείναμε ανήμποροι κατάκοιτοι
-πέρασαν βλέπεις οι καιροί κι έχουμε αλλάξει-
.
Κι όμως δεν θα`ταν τόσο δύσκολο φαντάζομαι
μ` ένα ραβδί από μακριά ή μ` ένα πόδι
να αναταράξουμε μονάχοι τα νερά
της κολυμβήθρας μια που ο άγγελος αργούσε.