θα λέμε κουβέντες μασημένες
με στόμα κλειστό και χείλη σφικτά
θα εννοούμε αυτό και θ'ακούγεται άλλο
πίσω απ το σπασμένο τζάμι
των ερειπωμένων ματιών μας
σφίγγοντας απελπισμένα τις αστραπές
που σωριάστηκαν στην μαύρη τρύπα
μιας ζωής που φέρνει σε άνυδρη στέπα.
Δίχως σκιά αφού τα δέντρα που κάηκαν
γίναν οφθαλμαπάτη στο θολό κελάρυσμα
του καταρράκτη που μας στερεί την όραση.
Θα πιούμε σώσμα αλμυρό
αφού τ' αμπέλια δεν βλασταίνουν πια
κι η θεία μετάληψη γίνεται σκόνη
στο πεσμένο δισκοπότηρο
με το σπασμένο μάρμαρο βασανισμένο
κίτρινο στο χρώμα της χλεύης
Όπως το χαμόγελο που πίσω του χάσκουν
τα σάπια δόντια μας ξετσίπωτα σαν πόρνες
που γέρασαν στον δρόμο.
Φωτογραφία : Angela Bacon-Kidwell
Από http://www.angelabaconkidwell.com/
Ευχαριστώ θερμά άλλη μια φορά το homo universalis,για την φιλοξενία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή