Μια καρδιά που καλπάζει
μέσα σ' ένα τοπίο γεμάτο καταιγίδες,
μέθυσε με το άρωμα της βροχής
καθώς αυτή ακουμπά το χώμα.
Παραδοθήκαμε άνευ όρων
στις προσταγές του εφήμερου,
βαλτώσαμε
με βήματα μεγαλοπρεπή
σε όνειρα λασπωμένα,
απόρροια μιας βροχής
που συνεχίζει ανεξέλεγκτη.
Πάθη σιωπηλές κραυγές
στη ματωμένη μνήμη μας
να νοσταλγούν το τέλος τους.
Τα τρόπαια της νύχτας
στοιβαγμένα στο ράφι
έμειναν στα αζήτητα.
Η σιωπή τους
ζωγραφίζει τη μετριότητα
του μέλλοντος μας.
Μια ζωή που βιάστηκε
να υποταχθεί στη μοίρα της.
Μακριά απ'το γκρίζο
προσπαθεί ν'ανασαίνει
ξανά η ύπαρξή μας.
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου