Πίνακας - Βούλα Κερεκλίδου
Ήθελα να σε αγγίξω
τη στιγμή που ο πόθος λίχνιζε πάνω μας
το πρώτο του φως
Δεν με άφησες
Σου φάνηκε εκκωφαντικά πραγματικός
σχεδόν τρομακτικός
Μα δες
Τρομοκρατία είναι ο έρωτας
Δε βλέπεις πόσο αδίστακτα πυροβολεί
πόσο εύστοχος είναι
και με τα μάτια κλειστά
Εσύ , μάλλον φοβήθηκες
να χάσεις τόσο αίμα ξαφνικά
Μα τη ζωή σου που ξοδεύεται σιωπηλά
πώς το αντέχεις να τη χάνεις
Ήθελα να ανατρέψω τη γη που πατάς
Δεν βαρέθηκες τόσο ανιαρό ισιάδι;
Δεν απαντάς
Άσε να σπείρω στο διάβα μας πολύχρωμες λακούβες
άσε να μεταγγίσω ζωή στις κομμένες φλέβες
Πού ξέρεις
ίσως ο κόσμος γίνει κορνίζα χαμογελαστή
και μεις η αθάνατη ζωγραφιά της
(Φ.Β. 18228 ''ΣΤΙΧΟΙ ΑΛΥΤΡΩΤΟΙ'' 2017-18)
Ο πίνακας από http://www.artarea.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου