ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ " ΑΤΙΤΛΟ "

Το λιόγερμα στην αγκαλιά του
κλείνει μέσα τη μέρα.
Σε πύρινες γραμμώσεις
τα σύννεφα
παντού απλωμένα .
Κατεβαίνει η Νύχτα
να πιάσει τη θέση της
στο σκούρο το μπλε
του Ουρανού.
Κι εγώ τη δική μου
για ταξίδια ποθητά
της καρδιάς και του Νου .
Και σαν έρθει της ζωής μου
η δύση
εδώ θα με βρει
ο θάνατος.
Δεν τον φοβάμαι, σου λέω
γιατί αγάπησα!
Σ΄ αγάπησα πολύ!

Από την ποιητική  συλλογή "Του έρωτα και της ζωής"