ΣΕΚΛΙΖΙΩΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ " Άδεια κάμαρα..."

Αριοπατείς περήφανα στων γιασεμιών τη χώρα
κι όθε πατείς, μοσχοβολιές τυλίγουν το κορμί σου
σαν σμάρι από μέλισσες βουίζουνε στ' αυτί σου,
'κείνα τα λόγια τα γλυκά, που 'χασες χρόνια τώρα

κι όθε περνάς ανθόκλωνοι κρέμονται σαν αιώρα
που σιέται και λικνίζεται απ' τη γοργή ορμή σου,
κι αφήνονται στη μοναξιά ξοπίσω οι δαρμοί σου
να λούζονται μονάχοι τους σε ξεπεσμένη ώρα.

Τ' ανάσασμά σου χάθηκε στης λήθης το κατόπι,
μονάχα ο παράδεισος σ' αυτό το μεθοκόπι,
σε χαίρεται σαν περπατείς ανάρια στα λειβάδια

κι ωσάν της πέρδικας φωνή να κράζεις παγαιμένη
στους κήπους τους αχνόθωρους το βήμα σου να μένει
και η δική μου κάμαρα, χρόνια να είναι άδεια....

Θανάσης Καραθύμιος Σεκλιζιώτης
"χαμένες μέρες" υπό έκδοση